كۇنى كەشە قۇربىم ءتورتىنشى قىزىن بوساندى. كۇيەۋى «جۋىپ» وتىرىپ، قىزارا ءبورتىپ: «مىناۋ تاعى دا قىز تۋدى. بۇل قاتىن ماعان ۇلدى قاشان تۋىپ بەرەمىن دەيدى سوندا!»، – دەپ كىجىندى. ال مەنىڭ جىلاعىم كەلدى...
جومارتپەن وتاسقانىما سەگىز جىلدان اسىپ بارادى. ارامىزداعى بۇرىنعى سەزىمنىڭ تەك قولامتاسى قالعان سياقتى. سونى ۇرلەپ، لاۋلاتىپ جاعار نارەستە دە جوق.
بالا كۇنىمنەن سۇيەك تۋبەركۋلەزىنە شالدىققانمىن. دارىگەرلەر ءسابي سۇيۋىمە ۇزىلدى-كەسىلدى تىيىم سالعان. اعزامداعى وزگە دەرتتەر دە ومىرگە مۇگەدەك ۇرپاق اكەلۋىمە سەبەپشى بولۋى مۇمكىن دەيدى.
مەن جومارتتى ءبىر كورگەننەن ۇناتتىم. ساتۋشى ەدىم. دۇكەنگە نان الۋعا كىرگەن جىگىتتىڭ كۇلگەن كەزدە مارجانداي تىستەرى اپپاق بولىپ تۇزىلە كەتىپ، كوزدەرى ءبىر سىزىق بولىپ قالاتىنى سۇيكىمدى كورىندى. ەكەۋمىزدىڭ كوڭىلىمىز تەز جاراسىم تاپتى. ۇيلەندىك.
جومارت پەن اناسىنىڭ اۋىلداعى ءۇيىن، بار مالىن ساتىپ، قالادان تىرلىك ىزدەپ كەلگەن بەتتەرى ەكەن. جالدامالى پاتەردە تۇرىپ جاتىپتى. ۇيلەرىن ساتقان قاراجاتپەن بۇرىنعى قوردالانعان قارىزدارىن جاۋىپتى.
جومارت ءوزىن دالا توسىندە قىزىلشا تەرىپ ءجۇرىپ جالعىز جەتكىزگەن اناسىن قاتتى قۇرمەتتەيتىن. مەنىڭ مارقۇم شەشەمنەن قالعان ءبىر بولمەلى پاتەرىم بار ەدى. از ۋاقىت وتە كەلە سوندا تۇرايىق دەپ شەشتىك.
بىردە ەنەمنىڭ: «قاشان بالا كوتەرەدى، ۋاقىت ءوتىپ جاتىر، وسىلاي جۇرە بەرەسىڭدەر مە؟!» دەگەن سوزدەرىن قۇلاعىم شالىپ قالدى. ەندى بىردە: «سۇراي الماساڭ، ءوزىم-اق سۇرايىن»، – دەپ جاتىر ەكەن كۇيەۋىمە.
ۋاقىت وتە سىرىم اشىلعاندا: «اينالايىن، نەمەرە سۇيگىم كەلەدى! مەيلى، اۋرۋ بالا بولسا دا تۋىپ بەرشى، تەك كوتەرشى، ءقازىر مەديسينا دامىعان عوي، ولتىرمەس، ءوزىم باعىپ بەرەمىن!»، – دەدى ەنەم جالىنعانداي بوپ. ول كىسىنى دە تۇسىنەمىن. ءبىراق ءوز دەنساۋلىعىمنىڭ جايى وزىمە بەلگىلى عوي.
تاعى بىردە ۇلىنا: «سەن شەشەك وسى ايەلگە نەگە بايلانىپ قالدىڭ، ا؟! ءالى جاسسىڭ. بالا تۋاتىن ايەلدى ءوزىم-اق تاۋىپ بەرەيىن»، – دەگەندە، جومارتىم نە ايتتى دەيسىز بە؟! «ماما، سوندا ەكەۋمىز قايدا بارىپ تۇرامىز، باسىمىزدا ءۇي دە جوق، ال مويىندا ءىلۋلى تۇرعان قارىزدى قايتپەكپىز...»، – دەپ كۇمىلجىدى.
سول ساتتە سىرتتان كىرىپ كەلىپ تۇرعان مەن ەسىك كوزىنە وتىرا كەتتىم. سومكەم سۋسىپ قولىمنان ءتۇسىپ كەتكەندە، كۇيەۋىم وقىس دىبىستان جۇگىرىپ كەلگەن بولاتىن.
وسىدان سوڭ ءبىر بولمەدەگى ۇشەۋمىزدىڭ توڭتەرىس ءومىرىمىز باستالدى. بار ەرمەگىمىز – تەلەديدار. ءتىپتى، «شانشار»، «نىسانانىڭ» ازىلدەرىنە زورلانا، ايتەۋىر ۇنسىزدىكتى، كوڭىلسىز كۇندەردى بۇزۋ ءۇشىن كۇلەتىنىمىز بار.
سولا-ا-اي مەنىڭ ءومىرىم! تاعدىرىما وكپەلىمىن. ءۇش ادام بىر-بىرىمىزگە ءجىپسىز بايلانىپ وسىلاي ءومىر سۇرۋدەمىز. قاشانعا دەيىن شىدار ەكەنبىز؟..
P.S.
بۇل مەنىڭ ءبىر جاستاعى قىزىما كۇتۋشى بولعان ءمۇنيرا دەگەن كەلىنشەكتىڭ اڭگىمەسى بولاتىن. ال سول قىزىم بۇگىندە 13-كە كەلدى. ۋاقىت ۋىسىڭدا تۇرمايدى، ارادا سىرعىپ ءبىراز جىل دا ءوتىپ كەتىپتى- اۋ. ءبىز باسقا قالاعا كوشىپ كەتتىك. ءمۇنيرانىڭ تاعدىرىنان حابارسىزبىن. ءبىراق جانى جارالى كەلىنشەكتى ۇمىتقانىم جوق...