كۇزبەن بىرگە كەلەتىن قارتتار كۇنى ەلىمىزدە كەڭىنەن اتالىپ وتەدى. كوڭىلدەرى ءسال نارسەگە جابىرقاپ قالاتىن قارتتارىمىز دا وسى كۇز مەزگىلى سياقتى. بىردە كۇڭىرەنىپ، قايتىپ كەلمەس جاستىق شاقتارىن اڭساسا، كەيدە بالاشا قۋانىپ كۇزدىڭ قۇبىلىپ تۇراتىن كۇندەرى سياقتى. سول ءۇشىن ولار جىلى سوزگە، اڭگىمەسىن تىڭدار قۇلاققا ءزارۋ. قال-جاعدايى مەن دەنساۋلىعىن سۇراعانعا قۋانىپ، قاتارلاستارىمەن سويلەسسە ءبىر جاسارىپ جاساپ قالاتىن جاندارى اياۋلى جاندار.
اقىلدىڭ كەنى بولعان قاريالاردىڭ ومىردە كورگەنى دە، ومىردەن تۇيگەنى دە، بەرەر اقىل-كەڭەسى دە مول. قازاق ۇلكەندى سىيلاپ، رەتى كەلسە، باتاسىن الۋعا تىرىساتىن حالىق. «قارتى بار ءۇيدىڭ قازىناسى بار»، «اتاڭا نە ىستەسەڭ، الدىڭا سول كەلەر»، «كۇلسەڭ، كارىگە كۇل» دەگەن قاناتتى سوزدەردىڭ ەل اراسىنان كەڭىنەن تانىلۋىنىڭ ءوزى كوڭىلدەرى دارياداي قاريالارعا دەگەن قۇرمەتتەن شىقسا كەرەك.
بۇگىن - حالىقارالىق قارتتار كۇنى. كوپتى كورگەن اقساقالدارىمىز بەن اق سامايلى اجەلەرىمىزگە وسى كۇنى قانداي قۇرمەت-قوشەمەت كورسەتسە دە ارتىق ەمەس. ءتىپتى كۇندە ۇيلەرىڭىزدەگى قازىنالارىڭىزدىڭ اڭگىمەسىن تىڭداپ، ايتقان اقىلىنا باس يزەي سالساڭىز، ريزاشىلىعىن الاسىز. دانا قاريالارىمىز كوپ نارسەگە مۇڭايىپ، ۋايىمعا سالىنا بەرمەس ءۇشىن، ولارعا دا بالا سياقتى قاراپ، كوڭىلدەرىن اۋلايىق! كوشەدە جاسى ەگدە تارتقان ادام كورسەك، جول بەرەيىك، جولىن كەس-كەستەمەيىك! اۆتوبۋستا ورىن بەرەيىك! جىلى ءسوز ايتىپ، جۇزدەرىنە مەيىرىممەن قاراپ، كوڭىلدەرىن اۋلاپ قويايىق! اقىل ايتسا، ءوزىمسىنىپ ءسوز قايتارماي، «جارايدى» دەپ باس يزەيىك! الىستا بولسىن، جاقىندا بولسىن، اتا-اجەلەرىمىزگە حابارلاسىپ، اماندىعىن ءبىلىپ، ولاردىڭ كەرەك ەكەندىكتەرىن سەزىندىرە بىلەيىك! سەبەبى ولار قاي جەردە جۇرسە دە، ەلى مەن ۇرپاعىنىڭ اماندىعىن تىلەپ وتىرادى. قازىنالارىمىزعا قانداي قۇرمەت كورسەتسەك تە ارتىق ەمەس. ءوزىمىزدىڭ دە ءبىر كۇنى جاستىق كەتىپ، كارىلىككە جەتەتىنىمىزدى ويلاپ قويايىق.
جاستىق وتەر، كارىلىك جەتەر. سوندىقتان اتامىزعا نە ىستەسەك، الدىمىزعا سول كەلەتىنىن ەستەن شىعارمايىق.