ءومىردىڭ ءوزى
مارينا ەكەۋمىز ءبىر پالاتادا جاتتىق. ول ون سەگىزدە ەدى. ەكەۋمىز ءبىر ۋاقىتتا بوساندىق. مەن دە قىز تۋدىم، ەكىنشى پەرزەنتىم. بوسانعانىمىزعا ەكىنشى كۇن.
– سۆەتا، انيۋتكاما قاراي تۇرىڭىزشى، ماعان تومەندە اجەم كەلىپ تۇر ەدى، – دەدى مارينا.
– جارايدى، – دەدىم مەن كۇلىمسىرەپ. ول اجەسىنە اسىعا جۇگىرىپ كەتتى. جاس انانىڭ جانارى باقىتتان جارقىراپ تۇردى. ول جاڭا تۋعان قىزىن شوپىلدەتىپ سۇيە بەرەتىن، «كۇنىم» دەپ مەيىرلەنە كەتەتىن. ماريناعا جىگىتى تەلەفون سوققانعا دەيىن وسىلاي بولعان.
– مارينا، مەن ساعان ۇزاق ۋاقىت ايتا المادىم..، سەنىڭ اياعىڭ اۋىر بولعاندىقتان ەشتەڭە ايتقىم كەلمەدى، سەنى رەنجىتىپ الۋدان قورىقتىم... ەندى مەن شەشتىم..، – دەدى تەلەفوننىڭ ارعى جاعىنداعى داۋىس.
– ەگور، نە بولدى؟ – دەپ سۇرادى مارينا داۋىسىنا قورقىنىش سەزىمى ارالاسىپ.
– ءبىز اجىراسۋىمىز كەرەك. وسىدان ءۇش اي بۇرىن مەن باسقا ادامدى جاقسى كورىپ قالدىم...
– ەگور! بۇل قالاي، نە دەپ تۇرسىڭ؟ ءبىزدىڭ قىزىمىز بار عوي، ال ۇيلەنۋ تويىمىز شە؟ جاقىندا بىزدە وتباسى بولادى دەپ ۋادە بەرىپ ەدىڭ عوي؟ – دەپ قىز ەبىل-سەبىلى شىعىپ جىلاپ كەتتى.
– مەن سەنىڭ كوڭىلىڭدى تۇسىرگىم كەلمەپ ەدى…
تەلەفون قوڭىراۋى ءۇزىلدى. ونىمەن بىرگە مارينانىڭ باقىتى دا ءۇزىلدى. قىز جارتى كۇن بويى توبەگە قاراپ جاتتى دا قويدى. سابيىنە ارەڭ بۇرىلدى. ءبىراز ۋاقىتتان كەيىن اناسىنا قوڭىراۋ شالىپ، كەلۋىن ءوتىندى. ءبىر ساعاتتان كەيىن مارينا اناسىمەن جۇزدەسۋگە تومەنگە ءتۇسىپ كەتتى. ال قىرىق مينۋتتان كەيىن ول پالاتاعا قايتىپ كەلىپ، مەنەدجەردى شاقىرۋدى تالاپ ەتتى.
– ناتاليا سەرگەيەۆنا، مەن قىزىمنان باس تارتامىن! – دەدى مارينا قاتقىل ۇنمەن. – مەنىڭ انيۋتكانى باعاتىن جەرىم جوق! سولاي. جىگىتىم بىزدەن باس تارتتى. بىزدە انام، وگەي اكەم جانە مەن تۇراتىن ءبىر بولمەلى پاتەر بار. ال وندا بالاعا ورىن جوق.
– مارينا، سەن ءومىر بويى وسى ىسىڭە وكىنەسىڭ. بۇل ويىنشىق ەمەس، – دەگەن ناتاليا سەرگەيەۆنا جاس بوسانعان انانى قالايدا رايىنان قايتارۋعا تىرىسىپ باقتى.
– مەن ءبارىن شەشتىم. مەن جالعىزىلىكتى انا بولمايمىن! مەنىڭ ءومىرىم ەندى باستالدى! بالانى مىنا جەردەن تەزىرەك الىپ كەتىڭىز جانە ءوز ەركىممەن باس تارتقانىم تۋرالى قول قويىپ بەرەمىن، تەزىرەك اكەلىڭىز قاعازىڭىزدى! – دەدى مارينا قاتقىلداۋ ۇنمەن.
ناتاليا سەرگەيەۆنامەن بىرگە باسقا دارىگەرلەر دە قىزبەن بىرنەشە رەت سويلەسۋگە تىرىستى. ءبىراق قىز العان بەتىنەن قايتپادى. مارينانىڭ اناسى دا نەمەرەسىنە تار پاتەردە ورىن جوق ەكەنىن، باعا المايتىندارىن ايتتى.
مارينا پەرزەنتحانادان شىعىپ كەتكەن كۇنى ەرتەسىنە اجەسى كەلىپ، وعان شوبەرەسىن بەرۋدى تالاپ ەتتى.
– ۆارۆارا سەمەنوۆنا، وكىنىشكە قاراي، زاڭ بويىنشا ءبىز سىزگە بالانى بەرە المايمىز. ءسىزدىڭ جاسىڭىز بالا باعۋعا كەلمەيدى، – دەپ ءتۇسىندىردى دارىگەرلەر.
ءيا، ۆارۆارا سەمەنوۆنا كىشكەنتاي انيۋتكاعا نەمقۇرايلى قارامايتىن جالعىز مەيىرىمدى ادام بولىپ شىقتى. ول قىزى مەن نەمەرەسىنە نەشە كۇن بويىنا جۇگىردى، جالىندى، كىشكەنتاي قورعانسىز شوبەرەسىن مۇندا قالدىرماۋدى ءوتىنىپ كەمسەڭدەپ جىلاي بەردى. ءبىراق ءوز قىزى دا، نەمەرەسى مارينا دا كونبەدى، يىلمەدى.
– ماما، سەن قانشادا ەكەنىڭدى بىلەسىڭ بە ءوزى؟ ءبىر اياعىڭ جەردە، ءبىر اياعىڭ كوردە تۇر، ال ءبىز قالاي باعامىز؟ تاماعىمىزدى ارەڭ تاۋىپ وتىرعاندا! – دەپ شيرىقتى قىزى.
– مەن سەندەرگە كىشكەنتاي بولمەمدى بەرەيىن، سونى ساتىپ، پاتەرلەرىڭدى كەڭەيتىپ الىڭدار، – دەدى ۆارۆارا سەمەنوۆنا جىلامسىراپ.
– ال سوندا ءوزىڭ قايدا تۇراسىڭ؟ – دەدى مارينا اناسىمەن بىرگە جارىسا.
– ماعان تۇراتىن جەر تابىلار. قارتتار ۇيىنە بارارمىن. تەك انيانى تاستاماڭدارشى!
– ماما، اقىماق بولۋدى دوعار. سەنىڭ ءۇيىڭ ءبارىبىر كەيىن بىزگە قالادى ەمەس پە. ال بالانى قاجەت دەپ تاپساڭ ءوزىڭ الا بەر، – دەدى مارينانىڭ اناسى سۆەتلانا قاتقىل ۇنمەن.
ۆارۆارا سەمەنوۆنا پەرزەنتحانانىڭ الدىنان كەتپەي قويدى. دارىگەرلەرمەن كەلىسىمگە كەلۋدەن ۇمىتتەندى. ءبىراق ەش ناتيجە بولمادى. پەرزەنتحاناعا كەلىپ تۇرعان كۇيەۋىمە مەدبيكەدەن ەستىپ جۇرگەن وسى اڭگىمەلەرىمدى ايتىپ بەردىم.
– ساشا، انيۋتكانى ءبىز اسىراپ الساق قالاي قارايسىڭ؟ ۇلىمىزبەن، قىزىمىزبەن قاتار وسەدى. ونى جاقسى كورەتىن اجەسى بار، سول كىسى كەلىپ تۇراتىن بولادى، ءسويتىپ نارەستەگە دە، اجەيگە دە قۋانىش سىيلايمىز. ءبىز ونى تۋعان بالالارىمىزدان كەم كورمەس ەدىك، – دەدىم قيىلىپ.
وسىلايشا ءبىزدىڭ وتباسىمىزدا ءۇش بالا بولدى: ۇلكەنىمىز ماكسيم جانە ماشا مەن انيا. ءۇيىمىز شاتتىققا تولدى. تاعى ءبىر باقىت – ءبىزدىڭ ۇيدە ەندى اجە بار. ول كىسى ءوز شوبەرەسى انيانى عانا ەمەس، ءبىزدىڭ ەكى بالامىزدى دا ءوزىنىڭ تۋىسىنداي قابىلدادى. جۇرەگى سونشالىقتى كەڭ ەكەن. ول ءوز وتباسىمەن بايلانىسىن ءۇزدى.
ءبىز جان سانى كوبەيدى عوي دەپ پاتەرىمىزدى ساتىپ، جەر ءۇي ساتىپ الماق بولعانىمىزدا ۆارۆارا سەمەنوۆنا دا ءوزىنىڭ قۋىقتاي بولمەسىن ساتىپ، اقشاسىن بىزگە قوستى. ءقازىر ءبارىمىز بىرگە تۇرىپ جاتىرمىز. بىزدەن باقىتتى ادامدار جوق ءقازىر. سەبەبى، ءبىز ەكى كەرەمەت ادامدى جانىمىزعا الدىق. ءبىزدىڭ انيۋتكا مەن ۆاريا اجەي!
ءبىز مارينا مەن ونىڭ اناسى تۋرالى ەشقاشان اڭگىمە قوزعامايمىز. ولارعا قۇداي تورەشى.