بۇگىنگى كەيىپكەرىمىز ايگۇل قوسانوۆا – حالىق ءانىنىڭ قازىناسىن زاماناۋي ۇنمەن ساباقتاستىرا بىلگەن، ۇلتتىق ونەردىڭ ساف وكىلى. ونەرگە ادال، وزىنە تالاپشىل، كورەرمەنىنە ءقادىرلى ءدال وسىنداي تۇلعامەن سۇحباتتاسۋ ءبىز ءۇشىن دە ۇلكەن مارتەبە. تاياۋدا عانا قازاقستاننىڭ حالىق ءارتيسى اتانعان ءداستۇرلى ءانشى، پرەزيدەنت وركەسترىنىڭ ءسوليسى، وقىتۋشى-پروفەسسورمەن شىعارماشىلىعى تۋرالى عانا ەمەس، ومىرلىك ۇستانىمى مەن ادامي بولمىسى جايلى دا اڭگىمەلەستىك.
– بيىلعى قۋانىشىڭىز، ماراپاتىڭىز قۇتتى بولسىن! ونەر الەمىنىڭ ەڭ تورىنە شىقتىڭىز. تانىمال بولۋ قانشالىقتى قيىن؟ ءقازىر الەۋمەتتىك جەلى دەگەن «قۇدىرەت» بار، باسقان ءىزىمىزدىڭ ءبارى كوپشىلىكتىڭ كوز الدىندا. وعاش ارەكەتكە ۇشىراپ قالمايىن دەپ تارتىناتىن، ءوزىڭىزدى شەكتەيتىن كەزدەرىڭىز بولا ما؟
– مەن ۇستاز بولعاندىقتان شاكىرتتەرىمنىڭ الدىندا وعاش نارسە ىستەمەۋگە تىرىسامىن. ولار ماعان قاراپ بوي، وي تۇزەيتىندىكتەن كوپ نارسەدەن تارتىنامىن. ول راس. قوعامدىق ورىنداردا، ساۋدا نۇكتەلەرىندە ەل تانىپ، امانداسىپ جاتادى. كوپتىڭ الدىنا، كۇندەلىكتى ومىردە بويانباي دا شىعا بەرەمىن. «ءسىزدى تانىماي قالدىق قوي، تەلەديداردا باسقا، ومىردە باسقا ەكەنسىز» دەپ جاتاتىندار دا بار. ول مەن ءۇشىن قالىپتى جاعداي. ءبارى تانۋعا مىندەتتى ەمەس. مەن بارىنشا تابيعي بولۋعا، قانداي اداممىن، سولاي كورىنۋگە ۇمتىلامىن. ومىرلىك ۇستانىمدارىمنىڭ ءبىرى – شىنايى بولۋ.
– الەۋمەتتىك جەلىمەن قانشالىقتى «دوسسىز»؟ شىندىعى سول، ءبىز تانىمال تۇلعالاردىڭ ءومىرىن كوبىنە تىكتوك، Instagram ارقىلى ءبىلىپ وتىرامىز. بۇل تىڭدارمانمەن بايلانىس قۇرالى ما، الدە قاجەتتىلىك پە؟
– نەگىزى، الەۋمەتتىك جەلىگە مۇلدەم جاقىن ەمەسپىن. ەڭ العاش مەنى «ەل الدىندا جۇرگەن تۇلعالاردىڭ ءبىرىسىز. كۇندەلىكتى ءومىرىڭىزدىڭ كوپشىلىككە ۇسىناتىن جارقىن دا قىزىقتى ساتتەرى وتە كوپ. الەۋمەتتىك جەلى دەگەن جاقسى دۇنيە، ينستاگرامعا تىركەلىڭىز» دەپ ابدەن ۇگىتتەگەن ىزەتتى ءىنىم، ونەردەگى ارىپتەسىم اقىلبەك جەمەنەي ەدى. ءبىراق ءمان بەرە قويمادىم. 2015 جىلى استانادا جەكە كونسەرتىمدى بەرەتىن بولدىم. سونى حابارلاۋ، جارنامالاۋ ءۇشىن قوسىلعانىم بار. ەگەر پاراقشامدى بايقاعان تىڭدارمانىم، وقىرماندارىڭىز بولسا، داستارحانىمدى، وتباسىمدى نەمەسە كيگەنىمدى، بارعانىمدى، كەلگەنىمدى ەمەس، تەك ونەر الەمىندەگى جاڭالىقتارىمدى سالامىن. ويتكەنى ول مەنىڭ تازا شىعارماشىلىعىما ارنالعان پاراقشا.
– ءسىز ءۇشىن ءداستۇرلى ءان مەن ەسترادانىڭ تەپە-تەڭدىگىن تابۋ قانشالىقتى ماڭىزدى؟ قايسىسى جانىڭىزعا جاقىنىراق؟
– نەگىزى مەن ءداستۇرلى ءانشى رەتىندە تانىلدىم. سول باعىت بويىنشا وقىپ، ءبىلىم الدىم. سوندىقتان ءوزىمدى ەسترادا ءانشىسىمىن دەپ ايتا المايمىن. ءبىراق بۇل باعىتتا دا ءان ايتىپ ءجۇرمىن. دەگەنمەن «نارودنيكتەردىڭ ەسترادا ايتقان كەزدە ونىڭ نارودنيك ەكەنى كورىنىپ تۇرادى» دەۋشىلەر دە تابىلادى. ەگەر ونەر ادامى ءوزىن جان-جاقتى كورسەتكىسى كەلسە، وعان ەشكىم كەدەرگى كەلتىرە الماس. ونىڭ ۇستىنە داۋىسىڭىز كەلىپ تۇرسا. قالاسا، ەسترادا ءانشىسى دە قولىنا دومبىرا ۇستاپ ءداستۇرلى ءاندى شىرقاسىن. ال مەنىڭ ءداستۇرلى ءانشى بولا تۇرىپ، ەسترادا جانرىندا دا ءان شىرقاپ جۇرگەنىمدى ماقتانىش ەتەتىنىمدى جاسىرمايمىن. بالكىم ەسترادا جانرىن ءدال سول شەڭبەردە ايتا المايتىن شىعارمىن. ءبىراق مەنىڭ سولاي شىرقاعانىمدى حالىق جىلى قابىلداپ جاتسا، نەگە ايتپاسقا دەپ ويلايمىن.
مەن ەڭ العاش ەسترادا جانرىندا «ءان مەن ءانشى» جوباسىندا ءان سالدىم. وسىدان جيىرما جىلدان استام بۇرىن عوي. جوبا جەتەكشىلەرىنەن «سايات مەدەۋوۆ ەكەۋىڭىز دۋەت ورىنداساڭىزدار» دەگەن ۇسىنىس تۇسكەندە، قۋانا قابىلدادىم. ءبىز سوندا ءاندى ۇزاق ىزدەگەنىمىز بار. ءسويتىپ بەلگىلى سازگەر باعلان وماروۆ «ەكەۋىڭىزدىڭ داۋىسىڭىزعا وسى ءان جاقسى كەلەدى» دەپ «كەلە جاتىر قۇس قايتىپ» ءانىن تاڭداپ بەرگەن بولاتىن. دۋەتتى تىڭدارمان جاقسى قابىلدادى. كورەرمەننىڭ ىقىلاسىنا بولەنۋ دە ءبىر باقىت!
– بۇگىنگى جاھاندانۋ زامانىندا ءداستۇرلى انگە قاراعاندا ەسترادالىق تۋىندىلاردىڭ ءباسى جوعارى سەكىلدى مە، قالاي؟..
– مەنىڭشە، ەسترادا كەرەمەت، ال ءداستۇرلى اندەر كوشتەن قالىپ قويدى دەۋ جاراماس. ماسەلەن، كوۆيد كەزىندە جاندى داۋىستا ءان ايتاتىن ءداستۇرلى انشىلەردىڭ ءقادىرى ءوستى.
ءداستۇرلى ءاندى ەشكىم تىڭدامايدى، بىزگە ءتيىستى دەڭگەيدە كوڭىل بولىنبەيدى دەپ وكپەلەگەننەن گورى، ءوزىڭىز ارەكەت ەتىپ، ءداستۇرلى ءاندى تانىتۋعا باسقا ءبىر قىرىنان كەلۋگە تالپىنۋ كەرەك شىعار بالكىم. ماسەلەن، جەكە كونسەرتتەرىمدە ءداستۇرلى ءان «اينامكوزدى» فورتەپيانونىڭ سۇيەمەلدەۋىمەن دە، ۇلتتىق اسپاپتار وركەسترىمەن دە شىرقادىم. بيىل وتكەن «اينامكوز» اتتى كونسەرتىمدە اكاپەللامەن ورىنداعىم كەلگەن-دى، وعان دايىندىققا ۋاقىتىم ازداۋ بولىپ قالدى. كەلەسى كونسەرتىمدە بۇل ماقساتىما جەتەمىن دەپ ويلايمىن. «اينامكوز» توكپە قاعىسپەن ايتىلاتىن باتىس مەكتەبىنىڭ ءانى بولعاندىقتان، ازداپ قاتقىلداۋ ەستىلەتىنى راس. ءبىراق ول وتە ليريكالىق ءان. وركەسترمەن ايتقان كەزدە ەرەكشە شىرقالادى.
قالاي دەسەك تە، ءداستۇرلى ءاننىڭ دە، ەسترادانىڭ دا ءوز تىڭدارمانى بار دەپ ويلايمىن. ول ءۇشىن ءاندى زامانىنا، تىڭدارماننىڭ سۇرانىسىنا قاراي بەرۋ جاعىن قاراستىرىپ، ىزدەنۋدەن تانباۋ كەرەك.
– زاماناۋي ساحنا ءيميدجى مەن ۇلتتىق ناقىشتى ۇيلەستىرۋدە قانداي قاعيداتتاردى ۇستاناسىز؟ جەكە ءستيليسىڭىز بار ما؟ ساحنالىق كويلەكتەرىڭىزدى جينايسىز با، الدە سىيلايسىز با، بالكىم ساتاسىز؟
– جەكە ءستيليسىم جوق، ءوز تالعامىما سۇيەنەمىن. ءاننىڭ تابيعاتىنا بايلانىستى كيىنۋگە تىرىسامىن، ساحنالىق كيىمىمدى ايتاتىن، ورىندايتىن انىمە بايلانىستى ىڭعايلايمىن. ساحناعا ءار شىققان سايىن ءبىر كويلەك كيەمىن دەپ جالعان سويلەمەي-اق قويايىن. كويلەك تىكتىرگەندە كوبىنە بەيتاراپ تۇستەردى، التىن، كۇمىس تۇستەس ماتالاردى تاڭدايمىن. ونىڭ ۇستىنەن كەلەسى كونسەرتتەردە جاڭا قامزولداردى كيىپ شىعا بەرۋگە ءتيىمدى. جالپى، قارا ءتۇستى ۇناتامىن. ساحناعا عانا كيمەيمىن، ال كۇندەلىكتى ومىردە يىعىما ىلەتىن كيىمدەردىڭ كوبى كلاسسيكالىق قارا ءتۇستى.
ساحنالىق كويلەكتەرىمدى ونەرگە ەندى قادام باسقان قىزدارعا سىيلاعانىم بار. ءبىراق كورىنگەن جەردە جاتقانىن كورىپ قالىپ، ودان كەيىن ەشكىمگە بەرمەيتىن بولعام، ساتپايمىن دا. تۇرمىسقا شىققاندا انامنىڭ جاساۋىممەن بىرگە كوتەرىپ كەلگەن ساندىعى بار. قىزىق، كەزىندە سول ساندىق ءۇشىن اناما سويلەگەنىم بار ەدى، «ماما-اۋ، قياننان زىلدەي ساندىقتى كوتەرىپ كەلگەنىڭىز نە، قوياتىن جەرىم دە جوق» دەپ. ءقازىر ءۇيىمنىڭ تورىندەگى ەڭ قۇندى جيھازىم – سول ساندىق. ايالاپ ۇستايمىن. بۇرىنعى ساحنالىق كويلەكتەرىم، ءتىپتى جيىرما بەس جىل بۇرىنعى توي كويلەگىم دە سول ساندىقتا ساقتاۋلى. قىز ۇزاتىلعاندا مىندەتتى تۇردە ساندىعى بولۋى ءتيىس دەپ ويلايمىن. ول ءبىزدىڭ ۇلتتىق بولمىسىمىزدىڭ ايعاعى. ايشامىز ۇزاتىلعاندا دا ەڭ ادەمىسىن تاڭداپ، اپارىپ بەرگەنمىن. ول دا قاتتى قادىرلەيدى، سوعان قۋانامىن.
– رەپەرتۋارىڭىزدان ەشقاشان تۇسپەگەن، ەسكىرمەگەن ءۇش ءان؟
– مەنى «ايگۇل قوسانوۆا» قىلعان «اينامكوز». كەنجە قىزىمنىڭ دا اتى اينامكوز. وسى ءانىمنىڭ قۇرمەتىنە قويدىم. ايشا تۇڭعىشىمىزدىڭ ەسىمى ۇلكەن ەنەمىزدىڭ، ياعني جولداسىمنىڭ اجەسىنىڭ قۇرمەتىنە قويىلعان-دى. ودان كەيىن ومىرگە كەلگەن ۇلىمىز قايتىس بولىپ كەتتى. ودان كەيىنگى ۇلىمىزدى عۇمىرلى بولسىن، تۇرسىن دەپ تۇرلان قويعانبىز. نەگىزى، تاريحتا تۇرلان دەگەن قول باستاعان باتىر بولعان ەكەن. ول تۋرالى كەيىن ەستىدىك. ودان كەيىنگى قىزىمىزدىڭ ەسىمىن مەن قويايىنشى دەپ وتاعاسىمنان رۇقسات سۇراپ قويعانمىن اينامكوز دەپ. ول تۇستا مۇنداي ەسىمدەر جوقتىڭ قاسى ەدى. ءتىپتى قىزىم بالاباقشاعا بارىپ جۇرگەندە «اتىمدى نەگە وسىلاي قويعانسىزدار، بالالار قينالىپ، تولىقتاي ايتا المايدى» دەپ بۇرتيىپ كەلەتىن. ءقازىر كوبەيىپتى. قۋانىشتىمىن. ناعىز قازاقى، ادەمى ەسىم. جالپى، بالانىڭ ەسىمىن ونىڭ ومىرىنە اسەر ەتەدى دەگەنگە سەنەمىن. سوندىقتان اتا-انانىڭ بۇل رەتتە جاۋاپتى بولعانى دۇرىس-اق.
مەنى ەسترادا جانرىندا تانىتقان اندەردىڭ ءبىرى – «قازدار قايتقاندا». نەگىزى، ەستراداداعى اندەرىمنىڭ ءبارى قۇستارمەن بايلانىستى ەكەن عوي. «قۇس قايتىپتى»، «شاعالا» دا تىڭدارماندارىم ەڭ كوپ سۇرايتىن اندەرىم.
مەن كونسەرۆاتوريادا 91-95-جىلدارى وقىدىم. ۇلىقپان جولداسوۆ اۋىل جاقتىڭ ءبىر قىزى بار ەكەن دەگەندى سىرتىمنان ەستىپ جۇرگەن ەكەن، ستۋدەنت كەزىمدە جازعى دەمالىستا اۋىلعا بارعان ساپارىمدا ەكەۋمىز ءبىر تويدا كەزدەسىپ قالدىق. سوندا ول «سەنىڭ مۇمكىندىگىڭ مول، ەستراداعا كەل» دەپ ءان ۇسىندى. قوڭىر دومبىرامدى قۇشاقتاپ ءداستۇرلى ءان شىرقاپ جۇرگەن مەن ەسترادا جانرىن جاتىرقاۋشى ەدىم. بىردەن ات-تونىمدى الا قاشتىم. ۇلىقپان ارىپتەسىم ءقازىر دە ايتادى، «سەن سول كەزدە ەسترادانى باستاپ كەتۋىڭ كەرەك ەدى» دەپ. ول تۇستا مەنىڭ مۇمكىندىگىم دە، تاجىريبەم دە جوق بولعان شىعار. سوندىقتان وكىنبەيمىن. كەرىسىنشە سول كەزدە ءداستۇرلى ءان ونەرىندەگى قاناتىمدى بۇگىنگىدەي قاتايتىپ، ورنىمدى بەلگىلەپ الىپ بارىپ ەستراداعا كەلگەنىم ءجون بولدى-اۋ دەپ ويلايمىن كەي-كەيدە.
– دومبىراڭىزدى «قىزعاناسىز» با؟ سۇراپ كەلگەن ارىپتەسىڭىزگە وڭاي ۇستاتا قوياسىز با دەگەنىم عوي.
– دومبىرام – مەنىڭ ءومىرىم. بۇل – مەنىڭ اسپابىم. مەنىڭ – ريزىعىم. سوندىقتان سۇراعان ادامعا بەرە سالامىن دەپ ايتا المايمىن. مۇنى قىزعانىش دەپ ايتا الماسپىن. بىردە ءبىر ارىپتەسىمە بەرگەنىم بار. ءبىرازعا دەيىن دومبىرام وزىمە باعىنباي، قۇلاق كۇيىن كەلتىرە الماي ابدەن قينالعانمىن. «دومبىرام ماعان رەنجىگەن بولار» دەپ ويلادىم ىشتەي سوندا.
بايقاۋىمشا، مەنى كوپ ادام، ءتىپتى ستۋدەنتتەرىم دە سىرت كەلبەتىمە قاراپ وتە قاتال ادام دەپ ويلايدى. سوندىقتان ەشكىم مەنەن دومبىرامدى سۇراي قويمايتىن شىعار. سۇراپ كەلگەن كۇندە دە «ۇيدە نەمەسە جۇمىستا قالىپ ەدى» دەپ تايعاناقتاماي، بەرە المايتىنىمدى بىردەن ايتامىن.
– تۋراشىلدىعىڭىزدان «تاياق جەگەن» ساتتەرىڭىز بولدى ما؟
– ارينە بولدى. ءبىراق جاراتىلىسىڭىزدان اسىپ ەشقايدا بارا المايسىز. بۇل مەنىڭ كەمشىن تۇسىم شىعار بالكىم. «بەكەر ايتتىم با ەكەن» دەگەن ساتتەرىم دە بولادى. ءبىراق تۋراشىلدىعىڭىزدان ەش ادام زيان شەكپەۋى كەرەك. تۋراسىن، ادىلدىگىن ايتساڭىز، قايتا ول سول ادامعا وي سالىپ جاتسا جامان با؟!
– ستۋدەنتتەرىڭىزگە ەڭ ءجيى قايتالاپ وتىراتىن ءسوزىڭىز؟
– مەنى ولار ەڭ قاتال، تالاپشىل ۇستاز رەتىندە جاقسى بىلەدى. ال كۇندەلىكتى مۋزىكالىق ساباق، دارىستەن بولەك، قىزدارعا وقۋ ءبىتىرىپ الماي تۇرىپ تۇرمىسقا شىقپاڭدار دەگەندى ءجيى ايتامىن. بۇل ويىم بالكىم دۇرىس، بىرەۋگە بۇرىس. ءبىراق مەن قازاق قىزدارىنىڭ ءبىلىمدى، كوزى اشىق بولعانىن قالايتىن اداممىن. قولىندا ءبىر پاراق قاعازى بولۋى كەرەك دەپ ەسەپتەيمىن. ال ءبىلىمدى، زاماناۋي ارۋلار – بولاشاق زەردەلى، سانالى بالالاردىڭ اناسى. الداعى ۋاقىتتا قۇرساعىندا ۇلتتىڭ ۇرپاعىن كوتەرىپ جۇرەتىن قازاق قىزدارىنىڭ يىعىندا ەلدىڭ، ۇلتتىڭ سالماعى تۇرادى. بىزدە ءبىرىنشى، ەكىنشى كۋرستا تۇرمىسقا شىعىپ الىپ، ودان ءسابيلى بولىپ، سوسىن ونى باعا الماي، قارايلاساتىن تۋىسى بولماي، بالا اۋىرىپ اۋرۋحانا جاعالاپ كەتەتىن، ءسويتىپ ساباعىنان ءبىر، تۇرمىسىنان ەكى ءمان قاشىپ، باياعى ءسۇيدىم، كۇيدىم دەگەن سەزىمگە كۇيكى تىرشىلىك كولەڭكەسىن ءتۇسىرىپ، ءجۇنجىپ كەتەتىن قىزدار دا بولادى. سوندىقتان ەڭ ءجيى قايتالايتىن ءسوزىم – وقۋعا ءتۇستىڭ ەكەن، ساپالى، كاسىبي ءبىلىم الۋعا ۇمتىل، سوسىن قالعانى تولىسقان اقىل، بىلىمىڭمەن ءوزى-اق كەلەدى.
– تويعا شىعاسىز با؟
– تويعا شىعامىن. ءسىزدى تاڭداپ، قالاپ، تىڭداعىسى كەلىپ شاقىرسا، نەگە بارماسقا؟! ءان ايتۋ – مەنىڭ جۇمىسىم. ءبىز كوپتىڭ قوشامەتىنەن شابىت الامىز. قازىرگى كۇنى قازاقتىڭ قازىنالى تويلارىندا ايتاتىن اندەر جازىپ جاتىرمىن.
– انادان نە الدىڭىز؟ اكەدەن نە ءتۇيدىڭىز؟
– اكەم مارقۇم كوپ سويلەمەيتىن جان ەدى. تۋراشىلدىعىم، بىرسوزدىلىگىم سول كىسىگە تارتقان بولار. وتباسىنىڭ تىرەگى، باعدارشامى بولا ءبىلدى. مەن ۇلدە مەن بۇلدەگە ورانىپ وسپەگەن بالا بولسام دا، سول وتباسىندا، سول اكەنىڭ، سول شەشەنىڭ قىزى بولىپ، سول داۋىردە تۋعانىما ريزامىن. اۋىلدىڭ شاڭ-توپىراعىن جالاڭاياق كەشىپ ءجۇرىپ جۇگىرگەن، ەركىن وسكەن بالامىن. انام ءقازىر عانا وتتان تۇسكەن، تابادان شىققان ىستىق ناندى شۇبەرەككە وراپ، ساكىگە سۇيەپ قوياتىن. كاستريۋلگە شۇبات قۇيىلىپ، قاسىندا ءبىر كەسە تۇراتىن. ويناپ جۇرگەن ءبىزدىڭ كەلەتىنىمىزدى ءبىلىپ دايىنداپ قويعانى. قازىرگى بالا ءبىر-بىرىنىڭ كەسەسىنەن، قاسىعىمەن ىشپەيدى عوي. ول كەزدە ءبارىمىز شۇرقىراسا جۇگىرىپ كەلىپ، شاڭ-شاڭ، ايعىز-ايعىز قولىمىزبەن ىستىق ناندى شەتىنەن ءۇزىپ-ۇزىپ الىپ، اۋزىمىزعا بۇرالاي تىعىپ جىبەرىپ، الگى كەسەگە ءبىر وجاۋ شۇباتتى قۇيامىز دا، كەزەكتەسىپ ءسىمىرىپ الامىز. سوسىن قايتادان قۇلدىراڭداي جۇگىرىپ كەتىپ، ويىنعا قويىپ كەتەمىز. ەگەر ماعان بالالىق شاعىڭدى قايتا تاڭداۋ مۇمكىندىگى تۋىپ تۇر دەسە، ەش ويلانباستان سول ءوزىم ءسۇرىپ كەتكەن شىرىن شاعىمدى اتتاي قالاپ الار ەدىم. بالالىعىمدى ءجيى ساعىنامىن. ويلاسام جۇرەگىمدى نۇرعا، جانارىمدى جاسقا تولتىراتىن قۇدىرەتى بار. ال انامنان تالاپشىل مىنەزى دارىعان بولار.
جىلدا جازدا دەمالىسقا بارا جاتقاندا اناما «ماما، باۋىرساق ءپىسىرىپ قويىڭىزشى» دەپ قوڭىراۋ شالاتىنمىن. قارا سۋعا عانا يلەپ پىسىرەتىن باۋىرساعىن ءالى كۇنگە ىزدەپ تۇرامىن. انام مەن كەلەدى دەگەننەن-اق باۋىرساق پىسىرە باستايدى ەكەن ءقازىر دە.
– ومىرىڭىزدە ەستەن كەتپەس ەڭ اسەرلى سىيلىق؟
– سىيلىقتىڭ ءتۇر-تۇرى بار عوي، قىمبات ىشىك، اشەكەي بۇيىمدار دەگەن سياقتى. ال مەن ءۇشىن ەڭ عاجاپ سىي تۇڭعىشىمىز ايشانىڭ ومىرگە كەلۋى بولدى. ول تۇستا قازىرگى جاستار سەكىلدى كوپ نارسەنى بىلمەگەن ەكەنبىز، قىزىممەن بىرگە جىلاپ، بىرگە كۇلىپ، بىرگە ءوسىپپىن عوي.
– تاۋىڭىز شاعىلعان ساتتەر كوپ پە؟ جالپى، قاندايسىز، كۇيرەۋىكسىز بە، كۇرەسكەرسىز بە؟
– تاۋىم شاعىلعان ساتتەر بولدى. ءبىراق كۇيرەگەن ەمەسپىن. سۇرىنگەن ساتتەرىم بولعان شىعار، ءبىراق قۇلامادىم. مەن ءوزىمدى ءوزىم قايراعان اداممىن. ءاردايىم ءبىرىنشى بولۋعا تالپىنعان جانمىن. وز-وزىمە «مەن ءۇشىن «بولمايدى» دەگەن نارسە بولماۋى كەرەك» دەپ شارت، تالاپ قويىپ وسكەنمىن. ادامنىڭ جاساعانىن ادام جاسايدى عوي. بۇگىندە قازاق وركەسترىمەن دە، سيمفونيالىق وركەسترمەن دە، ەسترادامەن ءان ايتا بەرەتىنىم سول و باستا وزىمە قويىلعان تالاپتىڭ شىڭدالعان ءساتى دەپ بىلەمىن.
– نەدەن قورقاسىز؟
– ىزدەۋسىز قالۋدان قورقامىن. ەگەر كونسەرتتەرگە شاقىرىلماي قالسام، ول ماعان اۋىر تيگەن بولار ەدى. سوندىقتان، شىنىمدى ايتسام، تەلەفونىمدى دا وشىرمەيدى ەكەنمىن. ساحنا – مەنىڭ دەمىم، تىنىسىم. سول ءۇشىن ءوزىمدى تاۋسىلعانشا سارقا پايدالانۋدى ماقسات ەتكەن اداممىن. ونەرىمدى باعالايتىن تىڭدارمانىم ءۇشىن ەشقاشان شارشامايتىنىم انىق. سەبەبى ادام بۇل ءومىردى ءبىر-اق رەت سۇرەدى.
– سۇحباتىڭىز ءۇشىن راحمەت!