ورازا ۇستىندەگى وي
ون سەگىز مىڭ عالامنىڭ يەسى اللا-تاعالا ادام بالاسىن حاۋا انانىڭ قۇرساعىندا ءبىر تامشى سۋدان جاراتقاندا، ءبىر پەرىشتەگە ءامىر بەرىپ: «مەن ۇلىق قىپ، ەرەكشە سانالى عىپ توپىراقتان جاراتقان ادامنىڭ ۇرپاعى اناسىنىڭ قۇرساعىندا جاتقاندا، جىن-پەرى يەكتەپ، مۇگەدەك، كەمتار قىلىپ جۇرمەسىن، جارىق دۇنيەنىڭ ەسىگىن اشقانشا كۇزەتىپ تۇرۋدى ساعان امانات ەتەمىن»، – دەپتى.
ايى، كۇنى تولعان سوڭ دا، نارەستەنىڭ انا قۇرساعىنان شىعاتىن سىڭايى بايقالماپتى. ءتىپتى كۇزەتشى-پەرىشتەگە: «مەن مىنا جىلى دا جايلى جەردەن ەشقايدا شىقپايمىن. جارىق دۇنيەدە نە جاقسىلىق بار؟ ىستىق-سۋىققا كۇيىپ-توڭىپ، ءبىر اياق اسقا بولا كەتپەن ارقالاپ، ازاپقا تۇسكەنشە، وسىندا جاتقانىم ارتىق»، – دەپ سالىپتى. پەرىشتە ءوز قىزمەتىن ءتامام قىلعانىن، ءبىراق نارەستە انا قۇرساعىنان شىقپاي جاتىپ العانىن جاراتۋشىعا بايان ەتەدى. سوندا اللا-تاعالا ايتقان ەكەن: «ءيا، پەرىشتەم، وزىڭە تاپسىرعان قىزمەتتى ادال اتقاردىڭ. ەندى پەيىشكە بار دا، ودان ءبىر ۋىس ءدان الىپ، ءبىر ءتۇيىرىن جاڭاعى نارەستەگە بەر. ول ءداننىڭ ءدامىن تاتىپ كورەدى دە، تاعى سۇرايدى، سول كەزدە ءداندى كورسەتسەڭ، جارىق دۇنيەگە شىعۋعا ءوزى-اق ارەكەت جاسايدى».
پەرىشتە پەيىشكە بارىپ، اللا-تاعالانىڭ ءامىرىن ورىنداپ، ءبىر ۋىس ءدان الىپ كەلەدى. ءبىر ءتۇيىرىن نارەستەنىڭ اۋزىنا سالادى. ول تاعى سۇراعاندا، ءدان ۇستاعان قولىن وزىنە قاراي تارتىپ، سوزا بەرىپتى. وسىلاي امالىن تاۋىپ، نارەستەنى جارىق دۇنيەگە شىعارعان پەرىشتە ۋىسىنداعى ءداندى قۇلاشى جەتكەن جەرگە دەيىن شاشىپ جىبەرسە كەرەك. سول داندەر – ادام بالاسىنىڭ ريزىعى ەكەن. ءار پەندە سول ءريزىق-داندى تەرىپ، ءومىر سۇرەدى دەيدى.