الەم ادەبيەتىنە ەنگەن تۇڭعىش قازاق. الاش قايراتكەرلەرىنىڭ سوڭعى تۇياعىنىڭ ءبىرى. ابايتانۋدىڭ باسى. ۇلىلاردىڭ سوڭى. ول كىم دەرسىز... ارينە، مۇحتار اۋەزوۆ!
ۇلى قالامگەر، جازۋشى-دراماتۋرگ مۇحتار اۋەزوۆتىڭ تۋعانىنا 125 جىل تولدى. بۇگىندە ەلىمىزدىڭ بار وڭىرىندە كانىگى ءسوز زەرگەرىنىڭ مەرەيتويىنا وراي ءتۇرلى مادەني، ادەبي، عىلىمي ءىس-شارالار ءوتىپ جاتىر. اۋەزوۆتانۋ سالاسى تاعى دا قازىناعا تولدى.
مۇحتار اۋەزوۆتىڭ وي-ورامدارىنان:
«كۇشىڭە سەنبە، ادال ىسىڭە سەن»
ادامنىڭ قاي مىنەزى قاسيەتتى بولسا، سول مىنەزى ءمىنى دە بولادى.
تەاتر – سىمباتتى ونەردىڭ ىشىندەگى ەڭ زور ونەردىڭ ءبىرى.
ۇل تاربيەلەي وتىرىپ، حالىقتى تاربيەلەيمىز، قىز تاربيەلەي وتىرىپ، ۇلتتى تاربيەلەيمىز.
كىمدە-كىم قازىرگى ۋاقىتتا انا ءتىلىن، ءوزىنىڭ ادەبيەتىن سىيلاماسا، باعالاماسا، ونى ساۋاتتى، مادەنيەتتى ادام دەپ ساناۋعا بولمايدى.
دوس تاپپاعان ەر ازار، باسشى باقپاعان ەل ازار.
جاۋىزعا ايتقان جاقسى ءسوز – سۋعا جازعان سەرتپەن تەڭ.
جازا باسپاس قادام جوق، جاڭىلمايتىن ادام جوق.
ەككەنىڭ تىكەن بولسا، ورعانىڭ بالاۋسا بولماس.
تامىر بولدىڭ – ايتىس جوق، قولدان بەردىڭ – قايتىس جوق.
ارقادا جىل جاقسى بولسا، ارقار اۋىپ نەسى بار؟!
تۋماي جاتىپ تولدىم دەمە، تولماي جاتىپ بولدىم دەمە.
قاي ءىستىڭ بولسىن ونۋىنە ءۇش شارت بار: ەڭ اۋەلى نيەت كەرەك، ودان سوڭ كۇش كەرەك، ودان كەيىن ءتارتىپ كەرەك.
ازامات سىنى – ەرلىك، ەرلىك سىنى – ەلدىك.
ادام كوركى – اقىل.
جىگىتتى جىلى ءسوز شيراتپايدى، قاتتى سىن شيراتادى.
وي دا كوپ، ۋايىم دا كوپ – ويلاي بەرسەڭ، وي دا جوق، ۋايىم دا جوق – ويناي بەرسەڭ.
ءبورىنىڭ ارتىنان بولتىرىك اقىلدى بولعاندىقتان ەرمەيدى.
ءبىلىم – باقتىڭ جىبەرمەيتىن قازىعى، ءبىلىمسىز ب ا ق – الدەكىمنىڭ ازىعى.
تاس ۇگىتىلىپ قۇمعا اينالادى، تەمىر توزادى، ۇرپاق وزادى، دۇنيەدە ولمەيتىن ءسوز عانا، حالقىمىزبەن بىرگە جاساسىپ كەلە جاتقان مۇرا ءسوزىمىزدى ارزانداتىپ المايىق.
جالعان نامىس – قاسيەت ەمەس، ار ساقتاعان – قاسيەت.
بەرەكەنى كوكتەن تىلەمە، ەتكەن ەڭبەكتەن تىلە.
ەڭبەك شىققان جەردەن ءتوزىم دە شىعادى.
حالىق پەن حالىقتى، ادام مەن ادامدى تەڭەستىرەتىن نارسە – ءبىلىم.
ادامشىلىقتى تەز جۇرگىزۋ ءۇشىن كوپ وي كەرەك، ويلاۋ ءۇشىن وقۋ كەرەك.
ار جازاسى – بار جازادان اۋىر جازا.
جاۋعا جالىنبا، دوسقا تارىلما.