پرەزيدەنت قاسىم-جومارت توقايەۆتىڭ ۇلتتىق قۇرىلتايدا تەاترلار، اسىرەسە ايماقتىق تەاترلاردى دامىتۋ قاجەتتىگىن اتاپ ءوتۋى – وتە وزەكتى ءارى دەر كەزىندە كوتەرىلگەن ماسەلە دەپ سانايمىن.
ءبىزدىڭ لەرمونتوۆ اتىنداعى ۇلتتىق ورىس دراما تەاترى ءاردايىم مەملەكەتتىڭ قامقورلىعىن سەزىنىپ كەلەدى. تاۋەلسىزدىكتىڭ العاشقى جىلدارى، ەكونوميكالىق قيىندىقتار كەزەڭىندە دە بيلىكتىڭ قولداۋىنسىز تەاتردىڭ جۇمىسىن جالعاستىرۋ – اسا كۇردەلى مىندەت بولار ەدى. سوندىقتان دا تەاترعا "ۇلتتىق" مارتەبەسىنىڭ بەرىلۋى ءبىز ءۇشىن ۇلكەن سەرپىلىس بولدى. بۇل شەشىم ارتىستەرىمىزدىڭ الەۋمەتتىك جاعدايىنا وڭ اسەر ەتىپ، لايىقتى، باسەكەگە قابىلەتتى جالاقى الۋلارىنا مۇمكىندىك بەردى.
سوڭعى ءبىر جىلدىڭ ىشىندە ترۋپپامىزدىڭ ەكى جەتەكشى ءارتىسى "قازاقستاننىڭ حالىق ءارتىسى"، ءبىر ءارتىسى "قازاقستاننىڭ ەڭبەك سىڭىرگەن قايراتكەرى" اتاعىنا يە بولدى. بۇل – ۇجىم ەڭبەگىنىڭ ءادىل باعالانۋى.
مەملەكەت باسشىلىعىنا كورسەتىلگەن قولداۋ ءۇشىن العىسىمدى بىلدىرە وتىرىپ، بولاشاقتا، اسىرەسە گاسترولدىك ساپارلار باعىتىندا، بۇل قولداۋ جالعاسىن تابارىنا سەنەمىن.