دۇربەلەڭ كەزەڭدە 130-داي ۇلت پەن ۇلىسقا پانا بولىپ، ءتورىنەن ورىن بەرگەن قازاق حالقىنىڭ جاقسىلىعىن ۇمىتۋ مۇمكىن ەمەس!
مەن 30-جىلدارى قارا تەڭىزدىڭ سولتۇستىك-شىعىس جاعالاۋىندا ءومىر سۇرگەن گرەكتەردىڭ ۇرپاعىمىن. ءقازىر جاسىم 76-دا. سول ءبىر سولاقاي ساياساتتىڭ كەسىرىنەن قازاقستانعا جەر اۋدارىلعان جانداردىڭ قاتارىندا مەنىڭ اتام دا بولعان.
ءجانتۇرشىگەرلىك ەستەلىكتەرىن ايتقاندا، جۇرەگىمىز ەزىلەتىن. «دالادا قالىپ، ىشەرگە اسىمىز بولماعان كەزدە قار سۋىمەن جۇرەك جالعادىق. ەش جازىعىمىز بولماستان جاقىندارىمىزدان ايىرىلدىق. تۋعان جەردەن قۋىلدىق... سونداعى قازاقتاردىڭ بىزگە جاساعان قامقورلىعىن ءدال بىزدەي ەشكىم سەزىنە الماس.
قازاق ءبىزدى سىناقتا سىندىرماعان حالىق! قيىن كەزدە قىرىن قاراماي، تۋعانىنداي باۋىرىنا باسقان مەيىربان حالىق!» دەگەن اتامنىڭ سوزدەرى ءالى قۇلاعىمدا سايراپ تۇر. كوزى تىرىسىندە «قازاقتىڭ جاقسىلىعىن ۇمىتپاڭدار» دەپ وتىرۋشى ەدى.
ويلاپ وتىرسام، ەگەر قازاق حالقىنىڭ قامقورلىعىن كورمەگەندە بالكىم، بۇگىنگىدەي ءومىر سۇرمەس پە ەدىك... وسى جەردە ءونىپ-وسىپ، وركەن جايدىق. ءبىزدىڭ ءتۇرىمىز بولەك بولعانىمەن، تىلەگىمىز ءبىر. بالالارىم مەن نەمەرەلەرىمە تاريحىمىز جايىندا ايتىپ وتىرۋدى بابالارىمنىڭ اماناتى دەپ سانايمىن. ءبىزدىڭ كورشىلەرىمىز قازاقتار. قاننان بەرىلگەن قاسيەت شىعار، قولىنان كەلسە دەمەپ جىبەرۋگە دايار تۇراتىن قاراپايىم جاندار. كەيدە ەمحاناعا، دۇكەنگە باراتىن شارۋالارىم بولسا، قارسى كەلمەستەن كومەكتەسەدى. قازاقتىڭ «كورشىڭ جاقسى بولسا، ۇيقىڭ تىنىش» دەگەن ءسوزى وسىندايدا ايتىلاتىن شىعار. جاتتاپ العانمىن. مىنە، سول تىنىشتىق مەنىڭ شاڭىراعىمدا دا بار. ولاردى مەن دە ءوز بالالارىمداي قابىلدايمىن. قولىمنان كەلگەنشە بارىممەن ءبولىسىپ جۇرەمىن. مەن بۇگىن ءوتكەنگە تاعزىم ەتە وتىرىپ، قازاق حالقىنا جەر اۋدارۋ كەزىندە كورسەتكەن كومەگى ءۇشىن راحمەت ايتامىن. مەيىرىمدىلىكتىڭ، دوستىقتىڭ جارقىن ۇلگىسىنە اينالعان العىس ايتۋ كۇنىمەن بارشا قازاقستاندىقتاردى قۇتتىقتايمىن! قازاق ەلىنىڭ جاقسىلىعى ەشقاشان ۇمىتىلمايدى! مىڭ العىس سىزدەرگە!