مەكتەپ ءبىتىرۋشى تۇلەكتەر ءۇشىن شەشۋشى ءسات – ءبىرىڭعاي ۇلتتىق تەستىلەۋ باستالعالى دا ەكى اپتادان استى. ءبىر انىعى، ءقازىر تەست تاپسىرۋ ەرەجەسى، ءجون-جوراسى الدەقايدا جەڭىلدەدى.
سىناقتان قاي كۇنى، قاي جەردە وتكىسى كەلەتىنىن تالاپكەر ءوزى تاڭدايدى جانە بۇرىنعىداي ءبىر-اق رەت ەمەس، تەستتى ەكى قايتارا تاپسىرىپ، گرانتقا سونىڭ ىشىندەگى ۇزدىك ناتيجەسىمەن قاتىسا الادى. ال وتكەن جىلعا دەيىن تۇلەكتەر ءبىر-اق رەت ب ا ق سىنايتىن دا، ناتيجەسى تومەن بولىپ قالسا بۇكىل ءومىر سونىمەن بىتكەندەي سالى سۋعا كەتەتىن. قالاي بولعاندا دا، سىناقتىڭ اتى – سىناق. تالاپكەردىڭ ءوزى دە، اتا-اناسى دا بىرىنەن ءبىرى ءوتىپ قوبالجيتىنى، الاڭدايتىنى بەلگىلى.
الماتىداعى قازاق ۇلتتىق ۋنيۆەرسيتەتى اۋماعىنداعى تەست ورتالىعىنا جول تۇسكەندە وعان كوزىمىز جەتە ءتۇستى. توپ-توبىمەن جۇرگەندەردىڭ ءبىر بولىگى – تالاپكەرلەردىڭ اتا-اناسى مەن جاقىندارى بولسا، ەندى ءبىر بولىگى – سىناق تاپسىرۋعا كىرىپ كەتكەندەرگە قولداۋ بىلدىرۋگە كەلگەن جانكۇيەر ۇستازدارى، دوستارى. اتا-انالاردىڭ جۇزىنەن ءبىر مازاسىزدىق بايقالادى. «قىزىم عوي، تۇڭعىشىم. تۋعاندا ءبىر رەت قينالىپ ەدىم، بۇگىن ەكىنشى رەت تولعاتىپ، قاتتى تولقىپ تۇرمىن»، – دەيدى ورتا جاستاعى ءبىر كەلىنشەك. «اللا بالالارىمىزدىڭ باعىن اشسىن! نە ۇيقى، نە كۇلكى جوق، قانشاما ۋاقىتتان بەرى كوز مايىن تاۋىسىپ دايىندالعان ەڭبەكتەرى اقتالسا ەكەن! – دەيدى تاعى ءبىرى.
مەكتەپتەن بولەك، بالالاردى تەستكە دايىندايتىن ورتالىق ماماندارى دا: «ءبىز ساعان سەنەمىز!»، «Juz 40 سەنىمەن بىرگە!» دەگەن پلاكاتتار كوتەرىپ، ورتالىق ماڭايىندا ءجۇر. بەلگىلەنگەن ۋاقىت ءبىتىپ، تالاپكەرلەر بىرتىندەپ شىعا باستاعاندا كوپشىلىك قاۋىم نازارى بىردەن سولارعا اۋدى. «قانشا بالل؟»، «قالاي بولدى؟»، «قيىن بولعان جوق پا؟» دەگەن سۇراقتار تۇس-تۇستان جاۋىپ جاتىر. ءبىر جاقسىسى، ءقازىر ءار بالا ءوزىنىڭ جيناعان بالىن بىردەن ءبىلىپ شىعادى ەكەن. كوپشىلىگى كوڭىلدى. «115»، «120»، «130» دەگەن داۋىستار جارقىن-جارقىن شىعادى. «مەنىڭ باللىم 108 بولىپ قالدى» دەپ جىلامسىراپ تۇرعان قىزدىڭ سىنىپتاستارى بولۋى كەرەك، ەكى ۇل بالا: «بىزگە دە سولاي، 108 الىپ قالدىق دەپ جىلاۋدى جازسىن» دەپ كۇلىپ جاتىر. قالاي بولعاندا دا، ءالى ەكىنشى مارتە تاپسىرىپ كورەتىن مۇمكىندىكتەرى بار ەكەنىن بارلىعى بىلەدى، سونى ايتىپ، وزدەرى ءبىر-بىرىن جۇباتىپ تا قويادى.
تەست ورتالىعى اۋماعىندا ۇيالى تەلەفون بايلانىسى بۇعاتتالعاندىقتان، تالاپكەر ءسىڭلىمنىڭ حابارىن بىلە المادىم. قازۇۋ ماڭايىنان ۇزاپ بارىپ حابارلاسقاندا ونىڭ ەرتەرەك تاپسىرىپ قايتىپ كەتكەنىن، ناتيجەسى وتە جاقسى بولعانىن ەستىدىم. ءوزىن كورىپ، قۇتتىقتاپ قايتايىن دەپ KFC-گە تاپسىرىس بەرىپ قويىپ، كۇتىپ تۇرعام...
«ءسىز Glovوسىز با؟..» دەگەن داۋىس جالت قاراتتى. «ءيا، ءيا» دەيدى ساتۋشى ۇستەلىنىڭ الدىندا تۇرعان جاس بالا. قۇلاعى ۇيرەنگەنى سونشا، «Glovو» دەگەن اتاۋ قۇددى ءوزىنىڭ ءتول ەسىمىنە اينالىپ كەتكەن سياقتى. باسىنداعى دۋلىعا سياقتى ۇلكەن كاسكادان بەت-جۇزى كورىنبەيدى دە. ارقاسىندا ءوزىنىڭ دەنە تۇرقىنان ەكى ەسە قوماقتى سارى سومكە. ەڭكەيگەندە يىلگەن قىلدىرىقتاي موينى مەن بالاڭ يىعىنا سومكەنىڭ ايتارلىق كۇش ءتۇسىرىپ تۇرعانى كورەر كوزگە بايقالىپ-اق تۇر. اياعىندا – ساپتاما ەتىك. ال دالادا – كۇن شىجىپ تۇر... ول ءقازىر تاپسىرىستى الادى دا، موپەدكە مىنە سالا، قالا كوشەلەرىندەگى قايناعان كولىك تىعىنىنىڭ ارا-اراسىمەن زۋلاپ كەتە بارادى. قانشاما ءقاۋىپ، قانشاما قاتەر!..
ال كوشەنىڭ ارعى بەتىندە وسى بالامەن قاتارلاس جاستار جارقىن بولاشاققا تالپىنىپ، جاقسى ناتيجە كورسەتۋگە تىرىسۋدا. قاي-قايسىسى دا ەڭبەگى جانىپ، ماقساتىنا جەتسە ەكەن. تاۋى شاعىلسا ولاردىڭ دا كەز كەلگەنى بۇگىنگى ارمان-مۇراتى تۇگىل، اتىن دا، زاتىن دا ۇمىتىپ، كۇندەردىڭ كۇنىندە «Glovoعا» اينالىپ كەتپەسىنە كىم كەپىل؟!