قازاقستاننىڭ تۇڭعىش پرەزيدەنتى نۇرسۇلتان نازاربايەۆ العاش رەت ەكىنشى وتباسىنىڭ جانە ەكى ۇلىنىڭ بار ەكەنىن مويىندادى، دەپ جازادى stan.kz.
باق-تاعى اقپاراتقا سۇيەنسەك، نۇرسۇلتان نازاربايەۆ «مەنىڭ ءومىرىم» اتتى ەستەلىكتەر كىتابىن جازىپ شىققان. «فوليانت» باسپاسىندا باسىلعان كىتاپتا تۇڭعىش پرەزيدەنت ءومىرىنىڭ ساياسي جانە جەكە قىرلارى تۋرالى ءسوز قوزعاعان. كىتاپ ساتىلىمعا شىقپاعان، العاشقى نۇسقالارى تەك ساياساتكەرلەر، ساراپشىلار مەن جۋرناليستەردىڭ قولىنا تيگەن كورىنەدى.
كىتاپقا العاشقىلاردىڭ ءبىرى بولىپ قول جەتكىزگەن ساياساتتانۋشىنىڭ ايتۋىنشا، كىتاپتا 2011 جىلعى جاڭاوزەندەگى وقيعالارعا، 2019 جىلعى بيلىك ءترانزيتى، قاندى قاڭتارعا ارنالعان جەكە تاراۋلار بار. سونىمەن قاتار، نازاربايەۆ العاش رەت ەكىنشى وتباسى بار ەكەنى، ايەلى اسەل يسابايەۆا مەن ەكى ۇلى تۋرالى جازعان.
ساياساتتانۋشى orda.kz رەداكسياسىنا كىتاپتان وسى تۋرالى ۇزىندىمەن بولىسكەن.
«ءبىر كۇنى تالدىقورعانعا بارۋدىڭ ءساتى ءتۇستى. مەملەكەت باسشىسىنىڭ وڭىرلەرگە جاساعان جۇمىس ساپارلارى كەزىندە ونى ۇشاق باسپالداعىنان گۇل شوقتارىمەن قارسى الادى. مۇنداي راسىمگە قاتىسۋ ءۇشىن ەڭ سۇلۋ جەرگىلىكتى قىزدار ىرىكتەلەتىنى بەلگىلى. ءبىز بۇرىننان ۇيرەنىپ قالعان ادەمى ءراسىم. ءبىراق بۇل جولعى وقيعا ەرەكشە اسەر قالدىردى. اۋەجايدا ماعان گۇل سىيلاعان قىز تاڭعالارلىق سۇلۋ ەدى. ۇزاق ۋاقىت ەسىمدە بولدى، سودان كەيىن جالىنداعان كەلبەتى مەن تالعامپاز، كەسىلگەن كەسكىنى بار ادەمى سۇلۋدى ءجيى ەسىمە الدىم.
ءبىراز ۋاقىت ءوتتى. تالدىقورعان اۋەجايىندا مەنى قارسى العان سول سۇلۋ قىزدىڭ بەينەسى ەسىمە قايتا-قايتا ورالدى. ءبىر كۇنى ونى تابۋدىڭ سەبەبى كەنەتتەن پايدا بولدى. ءباسپاسوزدى اقتارىپ وتىرىپ، ءبىر گازەتتىڭ سۋرەتى مەنى كۇيدىرىپ جىبەرگەندەي بولدى: استانادا «قازاقستان ارۋى» سۇلۋلىق بايقاۋى ءوتتى، سول قىز (اتى اسەل ەكەن) گران-پري الدى... ەندى ونى تابۋ قيىن بولمادى.
تانىستىعىمىز ءوزارا جاناشىرلىققا، جاناشىرلىق جاقىنداسۋعا ۇلاستى. بىرتە-بىرتە كەزدەسە باستادىق. اسەلدىڭ كەلبەتىنەن دە، وي-پىكىرىنەن دە مەن ىزدەگەن كوپتەگەن قاسيەتتەردى بايقادىم. ەڭ باستىسى، مەن جىلدار بويى جالعاسىپ كەلە جاتقان پسيحيكالىق جالعىزدىقتان قۇتىلدىم.
اڭگىمەنى سوزبايىن. مۇسىلماندىق سالت بويىنشا ۇيلەندىك. اسەل ماعان ەكى بالا – ەكى ۇل سىيلادى. 2005 جىلى تاۋمان، 2008 جىلى بايكەن دۇنيەگە كەلدى.
جاستايىمنان تىرەگىم بولعان، ەڭ قيىن سىناق ساعاتتارىندا قاسىمدا بولعان، ءۇش قىزىمنىڭ اناسى ساراعا ءومىر بويى ريزاشىلىقپەن، قامقورلىقپەن قارادىم. تاعدىرىمنىڭ سول ءبىر بەتبۇرىس ساتىندە دە ونىڭ مەنى ءتۇسىنىپ، كەشىرگەنى مەنى جۇباتتى.
تاۋمان تۋعاننان كەيىن الماتىعا كەلىپ، ودان كەشىرىم سۇراپ، بارلىعىن بايانداپ بەردىم، ءقادىرلى اۋلەتتىڭ وكىلى تاعى دا تەكتىلىك تانىتتى. «ءسابي – پەرىشتە. بالا باقىتتى بولسىن»، – دەدى سارا. قىزدارىم دا مەنى دۇرىس ءتۇسىندى.
سوندىقتان بۇگىندە شەجىرەم بىلاي جالعاسادى: قاراساي – كوشەك – ايدار – مىرزاتاي – كەڭبابا – ەدىل – ساپاقباي – نازارباي – ءابىش – نۇرسۇلتان – تاۋمان، بايكەن. جانە ءارىقاراي.
مىنە، دوستار. مەن بار شىندىقتى ايتتىم. بۇعان نە ايتساڭىزدا، ءسىزدىڭ شارۋاڭىز. بۇل – ءومىر.
ءبىر اقيقات بار. جۇرەككە ءامىر جۇرمەيدى»، – دەلىنگەن كىتاپ ۇزىندىسىندە.