ومىردە سان تاعدىرلى ادام بار. ولاردىڭ تىرشىلىگى دە سان بوياۋعا بويالعان. ءبىرىنىڭ بوياۋى قانىق، كوز تارتار ادەمى بولسا، كەيبىرىنىڭ تاعدىرى، وكىنىشكە قاراي، قارا، قوشقىل تۇستەرگە بويالعان. بۇل – ءومىر!..
انام
«بالا كۇنىمدە اناما «مەنىڭ اپكەم نە ءىنىم جوق» دەپ ءجيى شاعىمدانىپ، ءۇيدى باسىما كوتەرىپ جىلاي كەتەتىنمىن. كەش تۇرمىسقا شىققانىن بەتىنە باسا بەرۋشى ەدىم. ال جۋىردا ماعان دەيىن ءبىر بالاسى جانە كۇيەۋى بولعانىن، ەكەۋىنىڭ دە جول اپاتىنان كوز جۇمعانىن ەستىپ قالدىم. ودان سوڭ مەنەن كەيىن قۇرساعىنا بىتكەن ەكى شاراناسى دا ءتۇسىپ قالعانىن، دەنساۋلىعىنا بايلانىستى ءبىر رەت تۇسىك جاساتقانىن ءبىلدىم. ەندى ءوزىمدى جەك كورىپ وتىرمىن، ءبىر كەزدەرى انامنىڭ جان جاراسىن تىرناپ، اۋىرتقانىم ءۇشىن. ەشقاشان وتكەنىنە شاعىمدانباي، مەنىڭ كوڭىلىمدى ايالاي بىلگەن جاندى قالاي رەنجىتتىم ەكەن...».
تىلسىم
مەن ۇلكەن اجەمنىڭ قالاي قايتىس بولعانىن كوردىم. توسەككە تاڭىلىپ جاتتى. تاماعىنان اس وتپەيتىن. قان قىسىمى دا تۇسپەي قويعان. ءبىر كۇنى ول ورنىنان تۇرىپ، توسەگىن ءوزى جيناي باستادى. ادەمى كيىنىپ الدى. ءبىز ابدەن تاڭ قالدىق. بۇكىل دەنەسى سىعىلىپ قالعان ليمونداي بولعان اجەمنىڭ بۇل ارەكەتىنە ەسىمىز شىعىپ كەتتى. ءتىپتى، تاماق ىستەپ ءجۇرىپ ءان سالدى. ءبىزدىڭ: «ءسىز جاقسى بولىپ قالدىڭىز با؟»، – دەگەن سۇراعىمىزعا: «ارينە، وزدەرىڭىز كورىپ تۇرعانداي، اس دايىنداپ جاتىرمىن. مەنى اندا كۇتىپ وتىر. كوليا، سەنى دە كۇتىپ وتىر»، – دەدى اجەم. اجەم سول كۇنى تۇندە ۇيقىسىنان ويانباي قالدى. ال كوليا (ءبىزدىڭ تۋىسىمىز) ءبىر ايدان سوڭ جول اپاتىنان كوز جۇمدى».
قايعى
«اكەم بەس جىل بۇرىن وبىر دەرتىنەن كوز جۇمدى. انام تەڭىز جاعاسىنان ءۇي ساتىپ الىپ، سوندا تۇرۋدى شەشتى. سەبەبى، تۋعان قالامىزداعى اكەم جۇرگەن ءار كوشە، ءار بۇرىشى اناما وتكەن كۇندەرىن ەسكە تۇسىرە بەرىپ، قينالىپ كەتتى.
ەندى بارلىق تانىس، بارلىق دوس-جاران كەنەتتەن انام تۋرالى ويلاي قالىپتى، تەڭىز جاعاسىنا، بىزدىكىنە كەلىپ تۇرعىسى كەلەتىندەر قاتارى كوبەيىپ كەتتى. ال ءبىر كەزدەرى ءبىز قارا جامىلىپ، قايعىدان باس كوتەرە الماي جاتقاندا، ولاردىڭ ءبارى قايدا بولعان؟..
جىگىتتەر
«مەترودا. سوڭىمنان ەكى سىمباتتى جىگىتتىڭ كەلە جاتقانىن بايقادىم. بىرەۋىنىڭ قولىندا گيتارا. وزدەرى كوڭىلدى. ولارمەن تانىسقىم كەلىپ كەتكەنى. ءبىراق قالاي تىلدەسەرىمدى بىلمەي، كەنەتتەن ءسۇرىنىپ كەتكەن ءتۇر كورسەتكىم كەلدى. سوندا ەكەۋدىڭ بىرەۋى كومەككە ۇمتىلار دەگەن ويىم عوي. ناتيجەسىندە وتىرىك «قۇلاپ» بارا جاتىپ، قولىمدى شىن سىندىرىپ الدىم. ال جىگىتتەر كومەك قولىن سوزعان دا جوق».
باعالى
«مەن جاقسى تابىس تابا باستادىم. ۇنەمى اقشالى جۇرەتىنىمدى بايقاعان دوستارىم مەنەن قارىزعا اقشا الا باستادى. ءيا، قارىز سۇرعاندارعا بەرە بەرەمىن، ءبىراق تىم كوپ كولەمدە بەرمەيتىنمىن. سوسىن «بۇل قاراجاتىم پاتەر الۋعا جيناپ جۇرگەن اقشامنان ەدى، سوندىقتان اسىقپاي، ايدىڭ اياعىنا تامان بەرسەڭ دە بولادى» دەيمىن. ءبارى قۋانا كەلىسە كەتەدى. ءبىراق كوبى قارىزىن قايتارمايدى. وندايلارمەن بىردەن بايلانىسىمدى ۇزەمىن. ال العان اقشاسىن ۋاقىتىندا قايتارىپ، راحمەتىن ايتاتىن دوستارىما رەتى كەلگەن ساتىندە سول اقشاعا سىيلىق الىپ سىيلامىن. مەن ءۇشىن اقشا ەمەس، جاقسى ادامدار قۇندى».
قاتىگەز
«مەنىڭ شەشەم وتە قاتىگەز ادام. اجەمدى دە جىلاتىپ قوياتىن، اتامدى دا ۇراتىن، تاماق بەرمەيتىن. قارىنداسىم ەكەۋىمىزدى كورشىلەردىڭ كوزىنشە ءولىمشى ەتىپ ساباپ تاستايتىن. بەس جاسىمدا مۇرنىم سىنعان، دەنەمىزدە كۇيىكتىڭ ءىزى كوپ بولاتىن. مەنىڭ بالالىق شاعىمنان ەڭ سۇمدىق ەستەلىگى – مىسىقتارىمىزدىڭ ءبارىن قيناپ ءولتىرىپ تاستايتىن. بىردە كىشكەنتاي مارعاۋىمنىڭ تاناۋىنا قىزىل بۇرىشتى ولگەنشە قۇيىپ، ۇستىنە قايناعان سۋدى توگىپ جىبەرىپ، دالاعى شىعارىپ تاستاعانى بار. مىسىعىما اراشا بولا المادىم. ويتكەنى، قورىقتىم، ونىڭ كەيپىن ءوزىم كيەر ەدىم سول كەزدە.
ءقازىر ەسەيدىم. باسقا قالادا تۇرامىن. شەشەممەن وتە سيرەك كورىسەمىن. سەبەبى، ونى بولماعان بالالىق شاعىم جانە قاتتى جاراقاتتانعان پسيحيكام ءۇشىن جەك كورەمىن!».
باقىت
«1993 جىلى ءبىزدىڭ اۋلەتتە 18 ادام كوز جۇمعان ەكەن. ولاردىڭ ىشىندە اكەم مەن كىشكەنتاي بولە قارىنداسىم بار. انام ايتادى، قابىرعانى قايىستىرعان سول ءبىر اۋىر جىلى مەنىڭ ومىرگە كەلگەنىم ەڭ ۇلكەن جالعىز باقىت بولىپ سانالعان ەكەن. ايتپەسە، قايعىدان كوز اشپاي جۇرگەن انامنىڭ سول جىلى تۇسىك تاستاۋى دا مۇمكىن ەدى...».
بەيتانىس
عىلىمي جەتەكشىمە «اكەمنىڭ جۇرەك تالماسى ۇستاپ قالدى. ايىپقا بۇيىرماڭىز، بۇگىنگى بەلگىلەنگەن كەزدەسۋگە بارا المايمىن» دەپ SMS-حابارلاما جازىپ جىبەردىم. ءبىر كەزدە مەنىڭ نومىردەن قاتەلەسكەنىم تۋرالى جاۋاپ كەلدى. شىنىمەن دە ۋايىممەن ءجۇرىپ جەتەكشىمنىڭ ءنومىرىن دۇرىس قاراماپپىن. ءبىراق ىلە-شالا الگى نومىردەن قوڭىراۋ ءتۇستى. تۇتقانىڭ ارعى جاعىنان «ۋايىمعا بەرىلمەڭىز، ءبارى جاقسى بولادى، مەن ءسىزدىڭ اكەڭىز ءۇشىن دۇعادا بولامىن» دەدى بەيتانىس ادام. ارادا بولعان وسى ءبىر قىسقا عانا اڭگىمەدەن سوڭ جۇرەگىم تىنىشتالعانداي بولدى».
اۋدارعان نۇرجامال الىشيەۆا.