جاقسىلىقتان جان راحات تابادى
جانتانۋ ىلىمىندە «جۇرەك جىلى ءسوز ەستىگەندە تىنىعادى» دەيدى. قانداي عاجاپ ايتىلعان ءسوز. مۇنىڭ استارىندا ءبىرقانشا ويلار تۇنىپ جاتىر. ادام بالاسىنا بۇل عۇمىردا كوپ نارسە كەرەك ەمەس. باستى قاجەتتى قاعيدا وسى. بىزدەر «جاقسىلىقتىڭ ەرتە كەشى جوق» دەگەن ويدىڭ ءتۇبىن قوزعاۋدى قۇپ كوردىك.
جاقسىلىق جارشىسى. ۇلكەندەر ءاردايىم يگى ءىس ىستەگەۋگە ۇيرەتىپ باعادى. بۇل ءبىزدىڭ سوناۋ اتادان بالاعا مۇرا بولىپ قالعان داستۇرىمىزدەي. ءار بىلگەنىن، ومىردەن كورگەنىن ءوزىنىڭ ارتىنا ۇلگى-ونەگە رەتىندە ايتىپ وتىرعان. سونىمەن قاتار ءار بالاسىنا سىناي قاراعان. سونىڭ ىشىندە كىسىنىڭ الا ءجىبىن اتتاماۋعا ۇيرەتكەن. سىپايى، مەيىرىمدى، رۋحتى ازامات بولىپ وسۋگە باۋلىعان. بۇل - قازاقتىڭ سان عاسىرلىق تالىم-تاربيەسىنىڭ كورىنىسى. سونىمەن قاتار «جاسالعان ۇلى ءىستىڭ قايىرلى بولارىنا» سەنگەن. باعامداپ قارار بولساڭىز، ول سولاي دا بولعان.
جان راحاتى – جىلى سوزدە. جۇڭگو ويشىلى كونفۋسيي «اقىل ايتۋ وڭاي، سونى جۇزەگە اسىرۋ قيىن» دەپتى. شىنىمەن دە، وسى اتالعان قاسيەتتەردى داعدىعا اينالدىرساق، راحاتقا بولەنەمىز. ءبارى قاربالاسىپ تۇرعان شاقتا وسىنداي رۋحاني قۇندىلىققا كوڭىل بولسەك، وزعانىمىز بولار ەدى. تىم قۇرىعاندا كىسىگە جىلى ءسوز ارناپ، قۋاتتى جىگەر بەرسەك، ءسىز دە، ول دا ۇشپاققا شىققانداي سەزىنەدى. وسىنىڭ كىلتىن ىزدەۋدىڭ قاجەتى جوق. بۇل – قاراپايىمدىلىقتىڭ ءبىر بەلگىسى.
ءتۇيىن. پسيحواناليز ءىلىمىنىڭ نەگىزىن سالۋشى زيگمۋند فرەيد «ءار ادامنىڭ تۇيسىگىندە ەشكىمگە ايتپايتىن تىلەك-ارمانى بولادى. كەيدە ءوزى دە مويىندامايتىن تىم قۇپيا قالاۋى بولاتىنى راس» دەپتى. عالىمنىڭ سوزىندە ءمان-ماعىنا تۇنىپ جاتىر. جوعارىداعى ءبىرشاما ويلار وسى پىكىرمەن ۇيلەسەدى. ايتارىمىز، جانىڭىز ءاردايىم جادىراپ ءجۇرسىن!