بىردە جانقۇتتى شەشەن قۇنانبايدىڭ ۇيىندە وتىرعاندا اباي كەلىپ سالەم بەرەدى. ول كەزدە ابايدىڭ جاس شاعى ەكەن. ابايدىڭ تاپقىرلىعىن، ولەڭ شىعاراتىندىعىن ەستىپ جۇرگەن شەشەن بالانى قاسىنا وتىرعىزىپ:
– شىراعىم، دۇنيە نەگە سۇيەنەدى؟ – دەپ سۇرايدى. اباي:
– دۇنيە ۇمىتكە سۇيەنەدى.
– كوزدىڭ كورمەسى بولا ما؟
– كوز قاباعىن كورمەيدى.
– شام جارىعىنىڭ تۇسپەسى بولا ما؟
– شام جارىعى تابانىنا تۇسپەيدى.
– بولات پىشاقتىڭ كەسپەسى بولا ما؟
– بولات پىشاق ءوز سابىن ءوزى كەسپەيدى.
– تاماعىنا تارتپايتىن ماقلۇقات بولا ما؟
– ءوز تاماعىنا تارتپايتىن ماقلۇقات بولمايدى، – دەيدى بالا اباي. جاۋابىنا ريزا بولعان شەشەن وعان ولەڭ تۇرىندە جازىپ بەرۋىن سۇرايدى. سوندا اباي:
ءسىز سۇڭقار سامعاي ۇشقان قياداعى،
تالپىنعان مەن بالاپان ۇياداعى.
ورنەكتى ولەڭ سوزبەن جاۋاپ بەرسەم،
دۇنيەنىڭ جالعىز ءۇمىت تياناعى.
كوز كورۋى جەتپەيدى قاباعىنا،
شام جارىعى تۇسپەيدى تابانىنا.
ءوز سابىن بولات پىشاق ءوزى كەسپەس
ماقلۇقات تارتپاي قويماس تاماعىنا، – دەپتى.
ەت جەلىنىپ، قىمىز ىشىلگەننەن كەيىن اباي:
– اتا، سىزدەن سۇراق سۇراۋعا بولا ما؟ – دەيدى.
– ە، شىراعىم، سۇراي عوي، – دەپتى جانقۇتتى.
– اتا، ارزان نە، قىمبات نە، داۋاسىز نە؟ – دەپتى اباي.
جانقۇتتى:
– شىراعىم، ارزان – وتىرىك، قىمبات – شىندىق، داۋاسىز – كارىلىك ەمەس پە؟ جانارىڭنىڭ وتى بار ەكەن – اقىندىعىڭ شىعار، ماڭدايىڭ جازىق ەكەن – ويلىلىعىڭ شىعار، حالقىڭنىڭ قالاۋلى ازاماتى بول، – دەپ باتاسىن بەرىپتى.