مۇرات قۇسايىنوۆ، «دوس-مۇقاسان» توبىنىڭ ءانشىسى، ق ر ەڭبەك سىڭىرگەن قايراتكەرى:
– كوڭىل-كۇيىم تاماشا! تابيعات تا بۇگىن بىزگە قولداۋ كورسەتىپ، كۇن جارقىراپ شىعىپ تۇر. مەن بۇل كۇندى ۇزاق كۇتتىم. ىشتەي ءبىر ساياسي وزگەرىس بولۋ كەرەك سياقتى بولىپ تۇراتىن. مىنە، ءقازىر عانا №262 سايلاۋ ۋچاسكەسىنە وتباسىممەن كەلىپ، داۋىس بەردىك. دۇرىس تاڭداۋ جاسادىم. كىمگە داۋىس بەرگەنىم وزىمە بەلگىلى.
جالپى، مەن ەلىمىزدە وڭ وزگەرىستەر بولعانىن قالايمىن. ەلىمىز ءال-اۋقاتتى، باقۋاتتى ەل بولسا دەيمىن. ءتاڭىردىڭ بىزگە بەرگەن بايلىعى ءوزىمىزدىڭ حالقىمىزعا، بولاشاعىمىزعا بۇيىرسا ەكەن. سوندىقتان بۇگىنگى سايلاۋدان ۇلكەن ءۇمىت كۇتەمىن. وسىندايدا اۋزى دۋالى ءبىر ازاماتتىڭ: «ءبىزدىڭ قازاقستاننان ارتىق ەلىمىز دە، جەرىمىز دە جوق. باستى بايلىعىمىز - قازاقستان»، - دەپ ايتقان ءسوزى ويىما ورالىپ تۇر. سوندىقتان قازاقستاننىڭ ءاربىر ازاماتى ءوز ەلىنىڭ باياندى، تۇراقتى بولۋىنا ۇلەسىن قوسۋى كەرەك. جاستارىمىز، نەمەرەلەرىمىز ادىلەتتى قازاقستاندا ءومىر سۇرسە دەگەن ارمانىم بار. قازىرگىدەي گەوساياسي جاعداي ۋشىعىپ تۇرعان كەزەڭدە ءبىزدىڭ ەلىمىزدە، شۇكىرشىلىك، تىنىشتىق بولىپ تۇر. جالپى، قازاق حالقى قوناقجاي، دارحان پەيىلدى عوي. وسىناۋ تىنىش، بەيبىت ءومىر سول پەيىلىنەن، قاسيەتىنەن شىعار دەيمىن. ءاربىر ادام بولاشاقتان ءۇمىت كۇتەدى. ءبىر كۇننەن ءبىر كۇن جاقسارا تۇسەدى. سايلاۋدان كەيىنگى كۇنىمىز بۇدان دا جاقسى بولسا دەيمىن.