قۇلپىباي ۇمبەتوۆ، زەينەتكەر:
جەتىسۋ اۋدانىنداعى №340 سايلاۋ ۋچاسكەسى دە بۇگىنگى ساياسي سالماعى بار ەلدىك دەڭگەيدەگى ناۋقانعا الا تاڭنان ساقاداي ساي تۇردى. №103 مەكتەپ-گيمنازياسىندا تۇرعىنداردىڭ داۋىس بەرۋىنە بارلىق جاعداي جاسالعانى، سونداي-اق مۇندا ەرەكشە ءتارتىپتىڭ، تىنىشتىقتىڭ ۇستەمدىك ەتىپ تۇرعانى كوزگە ەرەكشە بايقالىپ تۇردى.
ورتادا ءمولدىر جاشىك. كابينالاردان داۋىس بەرىپ شىعىپ جاتقان تۇرعىندار سول جاشىككە وزىنە باعدارلاماسى ۇناعان كانديداتىنا داۋىسىن بەرىپ، بەلگىسىن سوققان قاعازىن سالىپ جاتتى.
وسى ساتتە ءبىز تاڭداۋىن جاساپ بولىپ، بويىن تىپ-تىك ۇستاعان قالپى سىرتقا بەتتەپ بارا جاتقان اقساقالدى سوزگە تارتتىق. ءاتى-جونىن قۇلپىباي ۇمبەتوۆ دەپ تانىستىرعان قاريا 82 جاستا ەكەن.
– وسى جاسىما دەيىن ەشبىر سايلاۋدان قالىپ كورگەن ەمەسپىن. سەبەبى، ءار داۋىستىڭ ماڭىزدى ەكەنىن ءبىر كىسىدەي بىلەمىن. مىنا ءبىز، ۇلكەندەر، «مەن بارعاندا نە وزگەرەر دەيسىڭ؟» دەيتىن بولساق، جاستاردان نە تالاپ ەتە الامىز؟ جاسىمىز دا ءبىرازعا كەلدى. ءبىراق بۇگىنگىدەي ەل تاعدىرى سىنعا ءتۇسىپ جاتقان شاقتا «اۋىرىڭقىراپ تۇر ەدىم، اياعىم باستىرماي تۇرعانى» دەگەن سىلتاۋدى ايتا المايمىن. كەزىندە لاۋازىمدى قىزمەتتەر اتقاردىق. ەل ءۇشىن، حالىقتىڭ جايلى ءومىرى ءۇشىن تەر توكتىك. ەندىگى ءۇمىتتى جاستارعا ارتامىز. مەن نەمەرە، شوبەرەلەرىمىزدىڭ جارقىن ءومىرى ءۇشىن جانە جاڭا دا ادىلەتتى قازاقستاننىڭ بەرىك ورناپ، تۇعىرلى بولۋىنا داۋىس بەردىم، – دەيدى قۇلپىباي ەرلەر ۇلى.