قازىرگى بالالار باقىتتى. نە كەرەكتىنىڭ ءبارى بار. قايدا بارامىز دەمەيدى، الماتىدا ويىن-ساۋىق ورتالىعى جەتىپ-ارتىلادى. ەسىكتەرى قىسى-جازى اشىق. دەمالىستا بالالاردى قولدان جاسالعان «مايامي» تەڭىزىنە اپاردىق. وزىڭىزگە اسا قىزىق بولا قويماسا دا، بالالار قۋانسا بولعانى. ىشىندە تالاي كەيىپكەر ءجۇر.
قىزدار
ءبىر قاراتورى جىگىت ەكى قىزىن سۋعا ءتۇسىرىپ ءجۇر ەكەن. ەكەۋى دە قۋىرشاقتاي، سۇپ-سۇيكىمدى. بىرەۋى 4-تە، ەكىنشىسى 2-دە بولار شاماسى. اكەسى ەكەۋىن جەتەكتەپ اپارىپ كەلىپ ءجۇر . «شارشادىم» دەدى مە ەكەن، كىشىسىن جۇمساق ورامالعا تۇمشالاي وراپ، جايلى ورىندىقتىڭ ارقالىعىنا سۇيەپ، كوزىن جىلتىراتىپ وتىرعىزىپ قويدى. ۇلكەنى ءسىڭلىسىنىڭ بەتىنەن ەركەلەتە ءسۇيدى دە، اكەسىمەن سۋدى بەتكە الدى. جاراسىمدى. انالارى سەندەر قىدىرىپ كەلىڭدەر، مەن ۇيدەگى تىرلىگىمدى ءبىتىرىپ الايىن دەدى. ايتپەسە، ەمىزۋلى بالاسى بار. جۇيرىك ويىم سولاي دەدى. قىزدارىن ايالاي قۇرمەتتەپ ج ۇرگەن جىگىتكە ريزا بوپ وتىردىم . قىز – جات جۇرتتىق. ەرتەڭ جانىڭدا ءدال وسىلاي جۇرمەيدى. سوندىقتان قىز بالاسى قانداي قۇرمەتكە دە لايىقتى!
تومپاق
«حامامعا» كىردىك. ءىشى بۋ، ەشكىمدى انىق كورمەيسىز. ءبىراق ءبىر باۋىرساق بالاقايدى كورىپ وتىرمىن. رەزەڭكە كوزىلدىرىگىن شەكەسىنە ەمەس، ماڭدايىنا قوندىرىپ قويىپتى. باسىندا رەزەڭكە قالپاعى. ءبارى دوپ-دومالاق بالاعا جاراسىپ تۇر. بالا بىتكەننىڭ اعىپ تۇرعان نەمەسە ىدىستاعى سۋعا قۇمار كەلەتىنى بار عوي. «حامامنىڭ» كىرەبەرىسىندە تاستان جاسالعان ىدىس بار، وعان شۇمەكتەن سۋ تولتىرىپ قوياسىڭ، ىشىندە تەمىر شاعىن توستاعى بار. الگى توستاقپەن سۋ الىپ، وتىراتىن ورنىڭدى ءبىر شايىپ الاسىڭ.
جاڭاعى تومپاق بالا سول شۇمەكتىڭ جانىنا جايعاسقان، تەمىر توستاقتى بۇتىنىڭ اراسىنا قويىپ الىپ، ىشىندەگى سۋىن شاشىپ ويناپ وتىر. ودان الىپ توڭكەرىپ باسىنان اسىرىپ قۇيادى كەپ. بۇكىل اكۆاپاركتىڭ ىشىندەگى ەن سۋ جەتپەي جاتقانداي.
«حامامعا» ءبىر اينالىپ تاعى كەلدىم. ول جەر نەگىزى ۇلكەندەرگە جاقسى، بالالار بۋدى ۇناتا بەرمەيدى. الگى تومپاق تاعى كىرىپ كەلە جاتىر. قۇتتى ورنىنا جايعاسىپ الىپ، شۇمەكتى سارىلداتىپ قويدى دا، شولپىلداتا باستادى. ارعى جاعىندا وتىرعان ءبىر ەر ادام: «ەي، سۋمەن ويناما، اعىزا بەرمە!» دەپ جەكىپ تاستادى. بالا تىنشىپ قالدى ءبىر مەزەت. سوسىن الگى اعا جاققا موينىن جوعارى، تومەن، وڭنان، سولدان سوزىپ قاراي باستادى. العاشىندا بۇل ارەكەتىن تۇسىنبەي قالعام، سويتسەم، الگى قاتقىلداۋ سويلەگەن اعانىڭ كوزى اشىق پا، جۇمۋلى ما، اشۋلى ما، باسىلدى ما، قالاي ەكەن دەپ باعامداعان ءتۇرى ەكەن عوي. بۋدان كورە الماي جاتسا قايتەدى ەندى. كۇلدىم.
ءبىر كەزدە «ە، قويشى» دەدى مە، تەمىر توستاقپەن سۋ تولتىرىپ الدى دا، توبەسىنەن اسىرا ۇستىنە قۇيىپ جىبەرىپ، الگى توستاقتى ءوزىنىڭ باسىنا كيگىزىپ قويدى. ءوز كايفى وزىندە! مىنە، بالا بولعاسىن سونداي بولۋى كەرەك. وسىنداي ەركىن با لا لار ت ابىستى بولادى بولاشاقتا دەدى ءبىر ويىم.
انا
حيدجاب كيگەن ايەل ءۇش بالاسىن (1، 3، 5 جاستار شاماسىندا) شۇپىرلەتىپ، بۇرقىلداپ جاتقان، ماسساج جاسايتىن سۋعا الىپ كەلدى. بالالارى سۇپ-سۇيكىمدى، مويىندارىنا ءبىر-بىر باللون كيگىزىپ قويىپتى. ۇشەۋى دە ءماز. استىدان سىرتقا بۇرقىلداپ شىعىپ جاتقان سۋعا قولدارىن توسەپ، شىقىلىقتاپ كۇلىپ قويادى ەڭ كىشىسى. بالاسىنىڭ قۋانعانىن كورگەن شەشەسى دە ءماز.
– ءتۇۋ، تاتە، كەلگەنىمە قۋانىپ تۇرمىن. وسىنشا اقشا كۇندەلىكتى چيپسى، ءتاتتى شىرىنعا دا شىعىپ كەتەدى عوي. دەمالۋدى بىلمەيدى ەكەنبىز. بالالارىم ءماز! – دەدى رياسىز قۋانعان انا. باسىمدا ورامال، اينالام تولعان جارتىلاي جالاڭاش ادام دەمەي، بالالاردىڭ قىزىعى ءۇشىن دەپ كەلگەن ايەلگە ريزا بولدىم.
اينالا سۋعا سەكىرىپ، سالتو جاساپ جاتقان بالالار، بايقاماساڭ اياعى ءتيىپ كەتۋى مۇمكىن. ءۇش بالاسىن، بەينە ءۇش قولى بارداي، جانىنان جىبەرمەي، مويىندارىنداعى رەزەڭكە باللوندارىنان ۇستاپ الىپ، جانىندا ءجۇزدىرتىپ ءجۇر الگى كەلىنشەك. انا دەگەن قانداي!
سەلفي
ءبىر ساعات سايىن تولقىن جىبەرەتىن جاساندى تەڭىزگە كەلدىك. بالالارىم سۋعا قويىپ كەتتى. مەن وتىرمىن جاعادا. ادەمى ءبىر بويجەتكەن سەلفي جاساپ ءجۇر ەكەن. اياق جاعى عانا سۋ، باسقا جەرى قۇرعاق. ءبىر كەزدە ءبىر كىشكەنتاي قىز بالا «دياس جىلاپ جاتىر» دەپ جۇگىرىپ كەلدى. الگى بويجەتكەن اسپاي-ساسپاي، تەلەفونىنا ولاي ءبىر، بۇلاي ءبىر توڭكەرىلە قاراپ، اراسىندا ەرنىن ءدۇرديتىپ قويىپ، سەلفيلەتىپ بارا جاتتى سۋدىڭ ورتاسىندا.
ءبىر كەزدە يەگى يەگىنە تيمەي دىرىلدەپ تۇرعان، توڭعان، جىلاپ كەلە جاتقان ارىق قارا بالانى (ءىنىسى بولار) ۇستىندەگى سۇلگىسىنىڭ شەتىنەن شىمشي ۇستاپ بەرى سۇيرەپ كەلەدى ەكەن الگى قىز. ءوزى سول كۇيى ءالى سەلفيلەتىپ ءجۇر ءبىراق. سۋ جيەگىنە شىققان بالانى «اندا وتىر» دەپ بۇيىردى دا، ءوزى قايتادان جاعاداعى سۋدى اياعىنىڭ ۇشىمەن ايالاي سيپاپ، ءوزىن بەينە سۋ ۇستىندە قالقىپ جۇرگەندەي سەزىنىپ مۇمكىن، ودان كامەراسىن جوعارى كوتەرىپ، شاشىن سۇيرىكتەي ساۋساقتارىمەن سالالاپ قويىپ، سوسىن ەرنىن ءدۇرديتتى. جاقسى ءبىر كادرلار شىققان شىعار، ءا «ينستاعا». ەرسى ەشتەڭە جوق، ارينە. جاستارعا ءبارى جاراسىمدى. جاستارعا سۇلۋلىق ءتان عوي.
ءبىراق الگى ارىق قارا بالا ءداۋ ورامالدىڭ ىشىندە يىعى قۋشيىپ ءالى جىلاپ وتىر ەكەن، ءبىر جەرىن سوعىپ العان-اۋ، شاماسى. اپكەسى كەيىن ءوزى بالالى بولعاندا تۇسىنەر.
سالەم
سىرتقا شىقتىق. ەسىك الدى ىعى-جىعى حالىق. «اپورت» الدىنداعى ءاپورت-مۇسىننىڭ اينالاسىنان اتقىلاپ جاتقان سۋبۇرقاققا ءتۇسىپ جۇرگەن بالالار دا ءوز الدىنا ءماز. بىزدىكىلەر بالمۇزداعىن جەپ السىن دەپ، سكامەيكاعا تىزە بۇكتىك.
جەڭىل كولىكتەن جاس ەرلى-زايىپتى ءتۇستى. بىر-بىرىنە توڭتەرىس ەكەنى كورىنىپ تۇر. ەكەۋىن ۇلكەندەۋ ايەل كۇتىپ الدى. كەلىنشەكتىڭ قولىنداعى بالاسىن الىپ جاتقان ايەل:
– نەمەنە، ۇرسىسىپ شىققانسىڭدار ما ۇيدەن؟ – دەدى. كەلىنشەكتىڭ نە ايتقانىن ەستىمەدىم، تەك ايەلگە ءيىلىپ سالەم سالىپ جاتقانىن بايقادىم. ادەمى! توگىلگەن شاشى يىعىن جاپقان. ادەمى اي سىرعاسى ەندى باتىپ بارا جاتقان كۇن كوزىمەن ءبىر جالت ەتتى. بويانعان، ءبىراق كوزگە ۇرىپ تۇرعان ارتىق ەشتەڭەسى جوق، ەتەك-جەڭى مولىنان پىشىلگەن گۇلدى كويلەگى دە كەلىنشەكتى كوركەم ەتىپ تۇر. ورانباي-اق، تۇمشالانباي-اق، «ءيا، ۇلىڭمەن ۇرسىسىپ قالدىم» دەمەي-اق، قالانىڭ قاق ورتاسىندا دا ءيىلىپ سالەمىڭدى سالىپ يماندى، زاماناۋي كەلىن، ايەل بولۋعا بولادى ەكەن!
دەمالىسىڭىز ءساتتى ءوتسىن، قۇرمەتتى وقىرمان!